بررسی ارتباط سطح دهیدرو اپی آندروسترون با حساسیت به انسولین

متغیرها در سه گروه تحمل قند طبیعی، دیابت و اختلال تحمل قند به ترتیب برای dhea-s 127، 113، 129 میکروگرم در دسی لیتر، انسولین 7/7 ، 10/1 ، 3/8 میکرو یونیت در میلی لیتر ، ir homa- 6/1 ، 5/3 ، 8/1 و برای قند ناشتا مقدمه: دهیدرو اپی آندروسترون (dhea) و نوع سولفاته آن (dhea-s) یکی از هورمون های آدرنال و فراوان ترین هورمون استروئیدی بدن است و برخلاف سایر هورمون های آدرنال، با افزایش سن کاهش می یابد، لذا به چشمه جوانی شهرت پیدا کرده است. اخیراً dhea به علت اثرات متعدد، مورد توجه زیادی قرار گرفته است. در مورد اثر آن بر حساسیت انسولین اختلاف نظر وجود دارد. در این مطالعه ارتباط dhea با حساسیت انسولین بررسی می گردد. روش کار: در این مطالعه مقطعی- تحلیلی نمونه ها از بستگان مونث درجه یک بیماران دیابتی مراجعه کننده به مرکز تحقیقات غدد اصفهان، انتخاب شده و برای آنان آزمایش تحمل قند خوراکی انجام شد و برحسب نتایج آزمایش تحمل قند خوراکی در سه گروه دیابت، اختلال تحمل قند و تحمل قند طبیعی قرار گرفتند که هر گروه شامل ٣٠ نفر بود. در این سه گروه آزمایش های قند، چربی، cbc ، انسولین و سطح dhea-s خون انجام شد و میزان حساسیت انسولین نیز با فرمول homa-ir مشخص شده و ارتباط میزان حساسیت انسولین با dhea در سه گروه مقایسه گردید. تجزیه و تحلیل داده ها توسط آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تی زوج صورت گرفت. نتایج: میانگین 86 ، 135 ، 89 میلی گرم در دسی لیتر بود. مقایسه میانگین متغیر ها نشان داد که اختلاف dhea-s درسه گروه معنی دار نیست. بین dhea-s و میزان انسولین ارتباط معنی دار وجود دارد(04/0p<). بین dhea-s و homa-ir ارتباط معنی دار وجود ندارد. بین dhea-s و قند خون ناشتا ارتباط معنی دار وجود ندارد. درگروه با تحمل قند طبیعی نیز، dhea-s با homa-ir و انسولین رابطه معنی دار ندارد. نتیجه گیری: به طور کلی dhea با حساسیت انسولین و homa-ir ارتباط معنی دار ندارد ولی این ارتباط در سه گروه متفاوت است و در گروه با تحمل قند طبیعی، dhea با homa-ir به طور نسبی ارتباط معنی دار دارد. از طرفی بین dhea-s و میزان انسولین ارتباط معنی دار دیده می شود.