تأثیر وضعیت تمرینی بر عملکرد عضلانی و فیزیولوژیایی ناشی از مصرف حاد کافئین در زنان

وضعیت تمرینی و سطح آمادگی ممکن است بر عملکرد پس از مصرف کافئین در زنان تأثیر بگذارد. بنابراین، هدف از این پژوهش، بررسی وضعیت تمرینی بر عملکرد عضلانی و فیزیولوژیایی پس از مصرف حاد کافئین درزنان تمرین کرده و تمرین نکرده بود. دوازده زن تمرین کرده و دوازده زن تمرین نکرده داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها در دو جلسة مجزا به فاصلة یک هفته از یکدیگر، به روش دوسوکور و تصادفی، کافئین (6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و دارونما مصرف کردند. یک ساعت پس از مصرف، قدرت عضلانی از طریق آزمون یک تکرار بیشینه در حرکت پرس سینه و پرس پا، استقامت عضلانی از طریق شمارش تعداد تکرارهای حرکت پرس سینه و پرس پا با وزنة 60 درصد یک تکرار بیشینه، و توان بی هوازی با آزمون rast اندازه گیری شد. ترتیب جلسات به روش تقاطعی و تعادلی تنظیم شد. برای بررسی تفاوت بین گروه ها از روش آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و برای بررسی هر گروه به طور مستقل از آزمون t همبسته استفاده شد. سطح معناداری در این تحقیق، 05/0p< در نظر گرفته شد. براساس نتایج به دست آمده، کافئین در گروه تمرین کرده موجب افزایش قدرت در حرکت پرس سینه (012/0p=) و بهبود حداکثر توان (028/0p=) و شاخص خستگی (016/0 p=) در آزمون دست شد؛ ولی، در گروه تمرین نکرده فقط استقامت در حرکت پرس پا (035/0p=) را افزایش داد. آزمون آماری anova با اندازه گیری مکرر نشان داد اثر کافئین بر قدرت عضلانی بالاتنه به طور معناداری در دو گروه متفاوت بود (045/0p=). بر اساس یافته های به دست آمده به نظر می رسد آثار کافئین در زنان تمرین کرده نسبت به زنان تمرین نکرده متفاوت است و احتمالاً ناشی از تفاوت در تودة عضلانی آن هاست.