بررسی وضعیت آنتی اکسیدانی پلاسما و کبد در جوجه درگیر با سندرم افزایش فشار خون ریوی

160 جوجه نر سویه راس برای بررسی وضعیت آنتی اکسیدانی به مدت 6 هفته مورد بررسی قرار گرفتند. جوجه ها به طور کاملاً تصادفی در دو تیمار با 4 تکرار و 20 جوجه برای هر تکرار تقسیم شدند. گروه اول از این جوجه ها در دمای پرورشی معمولی و استاندارد پرورش یافتند (تیمارnt) ولی جوجه های گروه دوم برای القای سندرم افزایش فشار خون ریوی(آسیت) و ایجاد نارسایی قلبی عروقی، در دمای سرد طبق برنامه دمایی ویژه ای قرار گرفتند(ct). پارمترهای فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی گلوتاتیون پراکسیداز (gpx) پلاسما و کبد، سوپراکسیددیسموتاز (sod) پلاسما و کبد، وضعیت کل آنتی اکسیدانی پلاسما(tas) و غلظت مالون دی آلدئید(mda) پلاسما و کبد) و نمونه گیری از بافت کبد در روزهای 21 و 42 انجام شد. در روز آخر آزمایش(42م) 2 جوجه از هر تکرار به طور تصادفی انتخاب و بعد از توزین کشتار شدند. قلب برداشته و بعد از بررسی ناحیه پری کاردیوم آن، وزن قسمتهای آن جدا و شاخص آسیتی وزن بطن راست به کل بطن(rv/tv) محاسبه شد. نتایج پارامترهای آنتی اکسیدان نشان داد میزان mda در پلاسما و بافت کبد در روز 21 و 42 م در تیمار ct بیشتر از تیمار nt بود. فعالیت آنزیم های sod و gpx پلاسما و بافت کبد در روز 42 در تیمار ct بیشتر از تیمار nt بود. میزان پلاسمایی tas نیز در تیمار nt روز 21 و 42 م بیشتر از تیمار ct بود. نسبت rv/tv در روز 42 در کل دوره نیز در تیمار ct بیشتر از تیمار nt بود.