تأثیر استفاده از واکسن ها و داروهای ضد کوکسیدیوزبر ضایعات روده ای و برخی از پارامترهای بیوشیمیایی سرم در جوجه های گوشتی در آلودگی تجربی به کوکسیدیوز

کوکسیدیوز مهمترین بیماری انگلی در طیور می باشد. از آنجایی که استفاده از داروهای ضد کوکسیدیایی یا واکسیناسیون به عنوان متداول ترین روش های پیشگیری از این بیماری مورد توجه می باشند، به منظور مقایسه تأثیر این روش ها در پیشگیری از بیماری، آزمایشی تجربی انجام شد. در این بررسی تعداد 960 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه از سویه تجاری ross بطور تصادفی به هشت گروه آزمایشی مساوی تقسیم شده و در طول دوره آزمایش با جیره غذایی با فرمول یکسان تغذیه شد. به جیره غذایی دو گروه آزمایشی سوم و چهارم به ترتیب دو داروی سالینومایسین و دیکلازوریل اضافه گردید. جوجه های گروه های پنجم تا هشتم در سن پنج روزگی به ترتیب چهار واکسن livacox q، 5 paracox، livacox t و iracox را همراه با آب آشامیدنی دریافت نمودند. جوجه های تمام گروه های آزمایشی به غیر از گروه اول ، در سن 26 روزگی و از راه دهانی با سوسپانسیون حاوی مخلوطی از چهارگونه ایمریای ماکیان آلوده شدند. از سن 28 روزگی، در هر هفته از تعداد 15 جوجه از هر گروه، نمونه خون تهیه و میزان بتاکاروتن، گلوبولین، آلبومین، نسبت آلبومین به گلوبولین، ویتامین a ، بتاکاروتن و پروتئین تام در سرم اندازه گیری گردید. یک هفته پس از ایجاد آلودگی تجربی، از هر گروه تعداد 6 قطعه جوجه انتخاب و شدت جراحات روده ای در آنها بررسی گردید. نتایج حاصل نشان دادند بیشترین مقدار ویتامین a در سرم مربوط به گروه های دریافت کننده دارو بوده، در گروه های دریافت کننده واکسن، میزان ویتامین a کمتر از گروه شاهد منفی (غیرآلوده) و گروه های دریافت کننده دارو بوده است. میزان بتاکاروتن سرم در گروه شاهد منفی بالاتر از گروه های آلوده شده بوده است. در مورد سایر پارامترهای بیوشیمیایی سرم اختلاف معنی داری بین گروه ها مشاهده نگردید. با توجه به بررسی انجام گرفته می توان نتیجه گرفت که مقادیر ویتامین a و بتاکاروتن می توانند به عنوان مهمترین پارامترهای بیوشیمیایی سرم در جوجه های گوشتی مبتلا به کوکسیدیوز مورد توجه قرار گیرند.