اثر پیش شرطی سازی با ورزش بر یادگیری احترازی به دنبال القای ایسکمی گذرای مغز در موش صحرایی نر

زمینه و هدف: ایسکمی گذرا در مغز موش باعث آسیب گسترده نورونی در مغز می شود؛ که به دنبال آن نقص در یادگیری و حافظه ایجاد می شود. در این مطالعه بر آن شدیم تا اثر ورزش را بر یادگیری و حافظه فضایی به دنبال ایسکمی گذرای مغز در موش صحرایی بررسی کنیم. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 50 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 250 تا 300 گرم بطور تصادفی در گروه های مختلف قرار داده شدند. برای القای ورزش از دستگاه تردمیل استفاده شد. جهت ایجاد ایسکمی جریان خون شریان های مشترک کاروتید به مدت 10 دقیقه قطع شد. برای ارزیابی حافظه با استفاده از آزمون یادگیری احترازی غیر فعال انجام گرفت. برای بررسی نقایص حسی حرکتی از روش تشخیص و برداشتن چسب از کف دست حیوان و جهت بررسی هماهنگی حرکتی از آزمون روی لبه راه رفتن استفاده شد. یافته ها: یک هفته پس از ایسکمی گذرای مغز، مدت زمان پاسخ تاخیری در آزمون احترازی غیر فعال کاهش یافت همچنین زمان لمس و برداشتن چسب از کف دست و نسبت تعداد لغزش ها نیز افزایش یافت. پیش شرطی سازی با ورزش این شاخص ها را در موش های ایسکمیک بهبود بخشید. نتیجه گیری: پیش شرطی سازی با ورزش باعث بهبود نقص ایجاد شده در حافظه و اعمال حسی حرکتی به دنبال ایسکمی گذرای مغز می شود.