اثر سطوح مختلف مکمل معدنی مولیبدن، گوگرد و آهن بر جذب مس و کیفیت الیاف بز مرخز و‎ ‎گوسفند سنجابی

در این پژوهش، اثر سطوح مختلف مکمل مولیبدن، گوگرد و آهن بر متابولیسم و جذب مس و همچنین خصوصیات کیفی الیاف بررسی شد. بدین منظور از تعداد چهار رأس بز نر مرخز یک ساله با میانگین وزن (2+)31 و چهار رأس گوسفند نر سنجابی 11 ماهه با میانگین وزن (1/2+)33 کیلوگرم استفاده شد. دام ها در جایگاه های انفرادی نگهداری شده و پس از دوره عادت پذیری به جیره پایه (شامل یونجه، ذرت و جو)، مکمل گوگرد (5/2-1 گرم) سولفات آهن (400-100 میلی گرم) و آمونیوم مولیبدات (30-5 میلی گرم) به هر کیلوگرم کنسانتره اضافه شد. به منظور اندازه گیری میزان مس و تیومولیبدات مس پلاسما در هر سه هفته یک بار خون گیری انجام شد. برای اندازه گیری مس، قطر و رشد الیاف از سطح پوست و از پهلوی سمت چپ هر حیوان با استفاده از یک کلیشه 10 در 10 سانتی متر نمونه های الیاف برداشت شد. با افزایش مکمل عناصر معدنی در جیره، مس پلاسما به تدریج کاهش یافت و در سطح 30-25 میلی گرم مولیبدن و 5/2-2 گرم گوگرد در کیلوگرم ماده خشک جیره، علایم بالینی کمبود مس با کاهش شفافیت و رنگدانه های الیاف ظاهر شد. این علایم در حیوانات مورد آزمایش که از جیره پایه حاوی 8-7 میلی گرم مس در کیلوگرم ماده خشک استفاده می کردند پس از چهار ماه مشاهده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف بیش از 30-25 میلی گرم مولیبدن به همراه 5/2 گرم گوگرد و 400 گرم آهن در جیره روزانه گوسفند و بز موجب کاهش سطح مس در خون و الیاف شد. حساسیت بز مرخز به افزایش این مواد معدنی بیش از گوسفند و علایم بالینی و تغییرات الیاف در بز مرخز زودتر مشاهده شد.