اسطورة «وحشی شریف» در ادب و اندیشة اروپا به ویژه در آثار لوکلزیو

از آنجایی که اسطوره در ادبیات اروپا پیشینه ای طولانی دارد و بخش مهمی از این ادبیات را تشکیل می دهد، می توان با شناخت هرچه دقیق تر آن به اثرگذاری اش بر ضمیر انسان ها پی برد. اسطورة «وحشی شریف»(1) نیز، که با کشف قارة آمریکا در قرن شانزدهم به وجود آمد، همواره برای به چالش کشیدن دنیای غرب و جامعه به ظاهر متمدن اروپایی حضوری پررنگ داشته است. از دیرباز بسیاری از اندیشمندان بزرگ فرانسه در این باره قلم فرسایی کردند تا این که در عصر حاضر ژان ماری گوستاو لوکلزیو، نویسندة معاصر فرانسوی و برندة جایزة نوبل ادبی سال 2008، این اسطوره را به روشنی در آثار خویش نمایان ساخت. لوکلزیو که در سال های 1970 تا 1974 از نزدیک با سرخپوستان و در میان قبایل آنها در پاناما زندگی کرده، با روحیات این افراد به خوبی آشناست، از این رو به انتقاد از زندگی کینه توزانة انسان های به اصطلاح متمدن می پردازد. مقالة پیش رو می کوشد ضمن تعریف و تحلیل پیدایش اسطورة «وحشی شریف» به بررسی نظریه های برخی متفکرین فرانسوی به ویژه لوکلزیو در این باره بپردازد. این جُستار، گذری است بر چگونگی زندگی «وحشی شریف» و نمایة مفهوم حقیقی خوشبختی در نزد او.