نیمۀ غایب» و بازنمایی جدال سنت و تجدد در ایران دهۀ شصت تحلیل گفتمان رمانی از حسین سناپور

نوشتۀ حاضر به تحلیل گفتمان رمان «نیمۀ غایب» نوشتۀ حسین سناپور می پردازد و با تکیه بر رویکرد پساساختگرای تحلیل گفتمان لاکلو و موف، نشان می دهد که سناپور در این رمان جدال سنت و تجدد را در جامعۀ شهری دهۀ شصت ایران بازنمایی کرده و از میان چشم انداز های مختلفی که می توان در این­ باره اتخاذ کرد، مسئلۀ هویت و بازیابی آن را انتخاب کرده است. این بررسی نشان می دهد که متن سناپور، تمام تعارض های گفتمان های متفاوت سنتی را نادیده می گیرد و همۀ آنها را تحت عنوان سنت، به شکلی مفصل بندی می کند که در تضاد با گفتمان تجدد قرار می گیرد و گفتمان های سنت و تجدد را در آنچه در معنابخشیدن به هویت سوژه محل نزاع است، به شکلی متضاد و به نحوی بازنمایی می کند که گفتمان سنت بر مبنای تفاوت های جنسیتی و برتری و سلطۀ مرد و گفتمان تجدد بر مبنای برابری جنسیتی و در ابعادی کاملاً یکسان، حول گره گاه اصلی مرد/ زن بازنمایی می شود. همچنین در متن سناپور، گرایش نسل جوان به گفتمان تجدد و در نهایت توفیق این نسل در سامان دهی هویت خود بر اساس ابعاد این گفتمان، به معنای عقب نشینی گفتمان هژمونیک سنت در برابر تجدد است