بررسی تأثیر اینتگریلین در آنژیوپلاستی کرونری اولیه بر میزان مرگ و میر و یافته های اکو کاردیوگرافی در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد

زمینه و هدف: بر قراری اولیه، کامل و پایدار جریان خون کرونری مهم ترین معیار برای درمان استاندارد بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد با بالا رفتن قطعه st به شمار می رود. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی ایمنی و اثر بخشی داروی اینتگریلین به عنوان مهار کننده گیرنده گلیکوپروتئین iib/iiia در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد با بالا رفتن قطعه st است که تحت pci اولیه قرار می گیرند. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 106 بیمار مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد با صعود قطعه st که با شکایت درد حاد قفسه سینه به اورژانس بیمارستان امیرالمومنین اراک مراجعه کردند وارد مطالعه شدند. بیماران به صورت تصادفی ساده به دو گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول تحت درمان با اینتگریلین بلافاصله قبل از انجام آنژیوپلاستی قرار گرفتند. گروه دوم نیز تحت درمان با آنژیوپلاستی عروق کرونر به روش معمول انجام گرفت. یافته ها: پس از دریافت دارو و انجام آنژیوپلاستی میانگین timi frame count در گروه اول برابر با 04/8±7/15 و در گروه دوم برابر 4/5±2/14 بود که اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود نداشت (4/0p=). میزان کسر جهشی بیماران دریافت کننده اینتگریلین در ماه های اول (043/0p=) و سوم (012/0p=) پس از درمان به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می رسد استفاده از داروی اینتگریلین در زمان استاندارد، موجب سود بلند مدت بیماران و کاهش آسیب های وارده به دیواره قلب خواهد شد.