تعیین تنوع ژن agr (تنظیم کننده ژن فرعی) در ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس حساس و مقاوم به متی سیلین در نمونه های کلینیکی و ناقلان شاغل در مراکز درمانی

زمینه و هدف: سیستم agr در استافیلوکوکوس اورئوس، مسئول کنترل و هماهنگی تولید فاکتورهای ویرولانس، اگزوتوکسین های ترشحی و همولیزین ها می باشد. هدف از این مطالعه، تعیین و شناسایی فراوانی ژن agr در ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس حساس و مقاوم به متی سیلین در نمونه های بالینی و شاغلان مراکز درمانی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی بر روی تعداد 200 ایزوله جداسازی شده استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه های کلینیکی و ناقلان سالم شهر همدان انجام گرفت. الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی همه باکتری های جدا شده با استفاده از روش دیسک دیفیوژن تعیین شد و پس از استخراج ژنومی سویه های جدا شده، ژن های meca و agr ار طریق روش pcr شناسایی شدند. نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: تمامی 200 سویه استافیلوکوکوس اورئوس به آنتی بیوتیک ونکومایسین حساس بودند. میزان شیوع ژن meca در میان سویه های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده 50 درصد بود. با توجه به نتایج به دست آمده، بیشترین فراوانی ژن های agr در سویه های استافیلوکوکوس اورئوس ایزوله شده به agra و سپس agrc مربوط بود. agrb و agre در هیچ کدام از سویه های استافیلوکوکوس اورئوس مشاهده نشدند. نتیجه گیری: بیماری زایی استافیلوکوکوس اورئوس به طور عمده به تولید تعدادی از پروتئین های وابسته به سطح سلول یا ترشح این پروتئین ها مربوط می باشد که همگی آن ها تحت تنظیمات ژن agr هستند. در مطالعه حاضر، agra در ایزوله های کلینیکی و شاغلان ناقل حساس و مقاوم به متی سیلین بیشتر از سایر تایپ های agr بود، بنابر این، نقش احتمالی agra در ایجاد عفونت استافیلوکوکوس اورئوس با مهم و چشم گیر می باشد.