راهبردها و چالش های بیوتکنولوژی در تولیدات دامی کشورهای در حال توسعه

بیوتکنولوژی در تولید حیوانی به فنآوری های بیولوژیکی، شیمیایی و فیزیکی تقسیم می شود که می تواند از جنبه های مختلف نظیر تولیدمثل، اصلاح نژاد، تعذیه و بهداشت بر کیفیت و کمیت تولید مؤثر باشد. این تکنیکها در کشورهای در حال توسعه به دلیل زیرساختهای ضعیف، ظرفیت های آموزشی و تکنیکی ابتدایی و رشد اقتصادی کم، کمتر استفاده شده است. افزایش رشد جمعیت و نیاز به مواد غذایی بیشتر در کشورهای در حال توسعه سبب ضرورت استفاده از بیوتکنولوژی در این کشورها شده است، زیرا سبب افزایش سرعت تولید و کاهش هزینه های محصولات دامی می شود. این امر سبب افزایش تمایل به سرمایه گذاری در بخش دامپروری می شود که به نوبه خود سبب افزایش تقاضا برای زمین و در نتیجه افزایش قیمت آن، افزایش دستمزد و خدمات غیرکشاورزی، افزایش قدرت خرید فقرا و رشد اقتصادی می شود. همچنین بیوتکنولوژی روشهایی مهیا می کند که سبب تعادل بین بهره برداری اقتصادی از منابع زیستی و حفظ آنها برای آینده می شود. به نظر می رسد در برخی کشورها بیوتکنولوژی بیش از ظرفیت آنها برای ایمنی استفاده شده است. این مهم نیازمند فرآیندهای سیاسی و تنظیمی مؤثر بر بیوتکنولوژی و محصولات آن است که در یک رقابت حرفه ای، دارای بالاترین استاندارد باشند. در این مرور اثر بیوتکنولوژی بر بهبود تولیدات حیوانی در کشورهای در حال توسعه و همچنین فرصت ها و چالشهای آن بررسی شده است.