بررسی نوع و مدت فعالیت های فیزیکی زنان شاغل در حیطه های شغلی و اوقات فراغت در دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی ـ درمانی ایران در سال ۱۳۸۲

در جوامع مختلف، مد ت زمانی که زنان، در 2 حیطه شغلی و اوقات فراغت صرف فعالیت های فیزیکی می کنند متفاوت است. به طوری که مدت زمانی که صرف اوقات فراغت و انجام فعالیت های فیزیکی مرتبط با آن می کنند کم تر از مقداری است که صرف انجام فعالیت های شغلی می نمایند. پژوهش حاضر با هدف تعیین فعالیت های فیزیکی زنان در 2 حیطه شغلی و اوقات فراغت بر روی 300 زن شاغل در دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی ایران انجام گرفت. این مطالعه به صورت مقطعی بوده و روش نمونه گیری به صورت طبقه ای و گردآوری اطلاعات از طریق پرسش نامه به روش خود گزارش دهی بود. اطلاعات در مدت 5 ماه جمع آوری گردید. نتایج نشان داد که میانگین مدت فعالیت های فیزیکی زنان در محیط شغلی آن ها تقریباً 7/42 ساعت در هفته و فعالیت های اوقات فراغت 68/16 ساعت در هفته بود که از این مدت 1/9 ساعت صرف فعالیت های فیزیکی اوقات فراغت می شد. نتایج به دست آمده در خصوص عوامل مرتبط با مدت فعالیت های فیزیکی شغلی(سن، سطح درآمد خانواده، سطح تحصیلات، وضعیت تاهل، سن آخرین فرزند، شاخص توده بدنی، سیگار کشیدن، نوع شغل و نوع فعالیت فیزیکی محیط کار) نشان داد که میانگین مدت زمان فعالیت های فیزیکی شغلی زنان شاغل با توجه به گروه های سنی، تحصیلی، شاخص توده بدنی، سطح درآمد خانواده مختلف و اشتغال در گروه های شغلی مختلف، فعالیت فیزیکی محیط کار متفاوت بوده است به طوری که میانگین ساعات کاری در هفته، در زنان در گروه سنی 30 تا 39 سال نسبت به سایر گروه های سنی بیش تر بود، در زنان با شاخص توده بدنی طبیعی بیش تر از زنان چاق و در زنان با سطح درآمد خانواده پائین و زنان کارگر بیش تر از سایر زنان بود(05/0 p.v< ). نتایج به دست آمده در خصوص عوامل مرتب با مدت فعالیت های فیزیکی زنان شاغل در اوقات فراغت(سن، سطح درآمد خانواده، سطح تحصیلات، وضعیت تاهل، سن آخرین فرزند، شاخص توده بدنی و سیگار کشیدن) نشان داد که میانگین مدت زمان فعالیت های فیزیکی زنان شاغل در اوقات فراغت در گروه های سنی و سطح درآمد خانواده مختلف، متفاوت است(05/0 pv< ) به طوری که میانگین ساعات فعالیت های فیزیک زنان شاغل در اوقات فراغت در هفته در زنان در گروه سنی 39-30 سال نسبت به سایر گروه های سنی کم تر و در زنان با سطح درآمد خانواده خوب نسبت به سایر زنان بیش تر بود. نتایج این مطالعه بیان گر این است که مدت فعالیت های اوقات فراغت زنان شاغل از مدت فعالیت های شغلی کم تر بود و هم چنین فعالیت های فیزیکی اوقات فراغت نیز بسیار اندک بوده است.