ارزیابی نقش قشر اوربیتوفرونتال در فرایند حافظه فضایی در موقعیت تاریک و روشن درمدل یادگیری احترازی مکانی در موش آزمایشگاهی

سابقه و هدف: شواهد زیادی نشان می دهد که قشر اوربیتوفرونتال از مکان های مغزی است که احتمالا در پردازش اطلاعات مربوط به حافظه فضایی در طی موقعیت های مختلف هیجانی دخیل می باشد. بر این اساس هدف این تحقیق ، تعیین نقش قشراوربیتوفرونتال در فرایند حافظه فضایی در موقعیت تاریک و روشن در یادگیری احترازی مکانی در وضعیت چرخشی می باشد.   مواد و روشها : در این مطالعه از موش های نر نژاد لانگ ایوانز( long-evans ) با وزن 280 تا320 گرم استفاده شد. ابتدا به صورت دو طرفه روی ناحیه مزبور کانول راهنما قرار داده شد. یک هفته بعد، موش تحت یادگیری فضایی مدل احترازی مکانی و در موقعیت تاریک و روشن و در وضعیت چرخشی (صفحه مدور توسط یک الکتروموتور تعبیه شده با سرعت 1دور در دقیقه در حال چرخیدن بود) آموزش داده شد. در طی آموزش (30 دقیقه ) حیوان یاد می گرفت که با کمک حس های بویایی ، لامسه و بینایی و اشیاء اطراف و کف ، مکان دریافت شوک (ناحیه منع شده ) راشناسایی کند و از ورود به آن خودداری کند. 60 دقیقه قبل ، بلافاصله بعد از آموزش و 60 دقیقه قبل از تست بخاطرآوری ، تترودوتوکسین (5 نانوگرم در 6/0 میکرولیتر به ازاء هر طرف ) یا سالین به صورت دو طرفه در جهت غیر فعال سازی به داخل ناحیه فوق تزریق شد. 24 ساعت بعد از آموزش ، میزان حافظه فضایی موش برای احتراز کردن از مکان شوک ارزیابی شد. این ارزیابی در یک دوره 30 دقیقه ای با کمک دو ملاک مدت زمانی که طول می کشید تاحیوان برای بار اول وارد ناحیه منع شده (شوک ) شود و تعداد دفعات ورود به ناحیه منع شده اندازه گیری شد.   یافته ها: نتایج نشان می دهد که تزریق تترودوتوکسین 60 دقیقه قبل از آموزش و بلافاصله بعد از آموزش به ترتیب اکتساب یادگیری و تثبیت اطلاعات تازه آموخته شده فضایی را در موقعیت تاریک و روشن به طور معنی داری کاهش می دهد (01/0 p< ). این تزریق قبل از تست بخاطرآوری تاثیر معنی داری نداشت .   نتیجه گیری و توصیه ها : یافته های فوق نشان می دهد که قشر اوربیتوفرونتال نقش مهمی در اکتساب و تثبیت ذخیره اطلاعات تازه آموخته شده فضایی در موقعیت تاریک و روشن و وضعیت چرخشی دارد .