مقایسه اثر dry needling با مدالیته های فیزیوتراپی در درمان دردهای میوفاسیال عضله تراپزیوس فوقانی

چکیده سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای دردهای میوفاسیال عضله تراپزیوس فوقانی و اهمیت درمان آنها و وجود گزارش هایی از موفقیت درمان dry needling و فیزیوتراپی و عدم وجود مطالعه قبلی مبنی بر مقایسه این دو روش درمانی، این تحقیق در مراجعین به کلینیک طب فیزیکی و توان بخشی بیمارستان شهدای تجریش در سال 1388 انجام شد. روش بررسی: مطالعه به روش کار آزمایی بالینی روی 28 بیمار انجام گرفت. افراد دو گروه پس از مشابه سازی از نظر سن، مدت زمان علایم، شدت درد، آستانه درد فشاری در trigger point و شاخص های کیفیت زندگی، به صورت تصادفی به دو گروه شاهد (درمان فیزیوتراپی) و گروه تجربی (درمان باdry needling ) تقسیم شدند. مداخله درمانی طبق استاندارد روی بیماران انجام گرفت و نتایج درمان یک هفته و یک ماه بعد با شاخص های شدت درد، آستانه درد فشاری در trigger point و شاخص های کیفیت زندگی، بررسی و تغییرات در داخل گروه و بین دو گروه مورد مقایسه آماری قرار گرفت. یافته ها: 28 نفر در دو گروه 14 نفره که از نظر دموگرافیک و بالینی مشابه بودند، بررسی شدند. روش فیزیوتراپی و needling پس از یک ماه موجب کاهش درد موقع استراحت، درد شبانه و درد موقع فعالیت شد (05/0>p). آستانه درد فشاری در point trigger و امتیاز بیماران در شاخص های physical functioning، role limitation due to physical problems،social functioning و bodily pain افزایش یافته بود(05/0 >p)، اما در مقام مقایسه میزان نتایج در دو گروه مشابه بود (4/0 >p). نتیجه گیری: به نظر می رسد که هر دو روش فیزیوتراپی و dry needling اثر مشابهی در درمان دردهای میوفاسیال عضله تراپزیوس فوقانی دارند. با توجه به اینکه این تنها مطالعه در این زمینه بود و با توجه به شیوع بالای این مشکل، مطالعات بیشتر توصیه می شود. واژگان کلیدی: سندرم درد میوفاسیال، dry needling، trigger point، اولتراسوند.