بررسی لارو توکسوکارا در احشاء کبک های شکار شده

چکیده سابقه و هدف: لارو مهاجر احشایی، عامل یک بیماری حاد یا تحت حاد انگلی است که بر اثر مهاجرت و استقرار لاروهای مرحله دوم برخی از نماتودهای حیوانی خصوصا توکسوکارا کانیس و توکسوکارا کاتی در بافت های بدن انسان ایجاد می شود. علاوه بر خوردن اتفاقی تخم، یکی دیگر از راه های انتقال توکسوکاریازیس، خوردن دل و جگر خام حیوانات مختلف مانند جوجه، گاو و...... است. با توجه به خلاء اطلاعاتی در مورد لارو توکسوکارا در اندام های کبک شکار شده، این تحقیق در منطقه طالقان انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی روی احشاء 106 کبک انجام گرفت. کبد، ریه، طحال و قلب آنها جداسازی شد. هر یک از ارگان ها به تکه های ریز خرد شد. سپس در محلول هضم کننده پپسین 1% و اسید کلریدریک 1% قرار گرفته و به مدت 4 ساعت در انکوباتور شیکردار 46 درجه سانتی گراد قرار گرفت. نمونه ها از صافی با سایزهای مختلف عبور داده شد و بعد از سانتریفیوژ، لاروها در رسوب ها تشخیص داده شد. لاروها روی کاغذ ترسیم اندازه گیری شد. از لاروها با استفاده از میکروسکوپ مجهز به کمرا لوسیدا و هم چنین با دوربین دینوکپچر عکس گرفته شد. تشخیص از روی ویژگی های مورفولوژیک و با استفاده از کلیدهای تشخیصی انجام شد. یافته ها: در این تحقیق، در احشاء 18 کبک (17%) لاروهایی مشاهده شد که اندازه اغلب آنها بین 160-120 میکرون و در انتها واجد یک برجستگی دکمه مانند بود. در 77 درصد کبک های آلوده، این لاروها تواما در کبد و ریه مشاهده شد. علاوه بر لاروهای ذکر شده، در احشاء یک کبک، تعدادی لارو که اندازه آنها حدودا 400-300 میکرون بود، مشاهده شد و با توجه به اندازه لارو l2 توکسوکارا که 450-350 میکرون است و تیز بودن انتهای این لارو، شباهتی بین لاروهای مشاهده شده در این تحقیق و لارو توکسوکارا در اندام های مورد مطالعه مشاهده نشد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که لارو توکسوکارا در کبک های شکار شده منطقه وجود نداشته باشد، لذا انجام مطالعه در سایر نقاط توصیه می گردد. واژگان کلیدی: توکسوکاریازیس، کبک، هضم بافتی، میزبان انتقالی، پرندگان.