تعیین میزان شیوع و بقاء روش های مختلف دستیابی عروقی در بیماران مبتلا به بیماری کلیوی مرحله انتهای (esrd) تحت همودیالیز مزمن در تهران در سال ۱۳۸۴

زمینه و هدف: همودیالیز، شایع ترین روش درمانی در بیماران مبتلا به بیماری مرحله انتهایی کلیوی (end stage renal disease - esrd) می باشد. بعلاوه، دستیابی عروقی (vascular access) بخش مهمی از اقدامات انجام شده جهت انجام دیالیز در این بیماران است. مطالعات مختلف نتایج متفاوتی از شیوع انواع دستیابی های عروقی و میزان بقاء آنها می دهند. در مطالعه حاضر، شیوع و بقاء انواع دستیابی های عروقی در بیماران همودیالیزی ایران بررسی می شود.روش بررسی: در این مطالعه که به صورت مقطعی انجام گرفت، بیماران esrd تحت همودیالیز در مراکز دیالیز تهران در دی ماه 1384 وارد مطالعه شدند و 700 بیمار در بررسی شیوع و 198 دستیابی از 100 بیمار در بررسی میزان بقاء، مورد بررسی قرار گرفتند. در آنالیز آماری ازlog-rank، cox regression، life tables وkaplan meier استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spssv13 آنالیز شدند.یافته ها: از میان 700 بیمار مورد مطالعه بررسی شیوع، فیستول شریانی- وریدی در 4/93%، گرافت در 3% و کاتتر در 6/3% بیماران مشاهده شد. در بررسی بقاء، میانگین بقاء (artiro venous fistula) avf (36/170 to 67/118ci= 95%) 52/144 ماه  و میانگین بقاء (arterio venous graft) avg، (03/46 to 83/18ci= 95%) 43/32 ماه بود. نتایج (log-rank) تفاوت آماری معنی داری را میان دو گروه نشان داد (000/0p=). بعلاوه بقاء یک، سه و پنج ساله برای avf به ترتیب 42/76%، 54/61% و 86/56% بود. همچنین میان بقاء avf و محل دستیابی عروق ارتباط آماری معنی داری به دست آمد (0038/0p=).نتیجه گیری: در مطالعه حاضر، بقاء بیشتری از avf در مقایسه با avg به دست آمد. البته استفاده از تکنیک های جراحی بهتر و تجربه بالاتر جراح بر میزان بقاء تاثیر دارد.