بررسی میزان فقدان ژن گلوتاتیون اس – ترانسفراز t۱ و m۱ در افراد سالم و بیماران مبتلا به سرطان ریه

مقدمه: خانواده ژنی گلوتاتیون اس– ترانسفراز (gst) از آنزیم های متابولیکی مهم در سم زدایی مواد جهش زا و حذف کارسینوژنها می باشد. فقدان آللی ژنهای gstمی تواند در جمعیت های مختلف با افزایش خطر انواع سرطان به خصوص مرتبط با مصرف سیگار همراه باشد. هدف از این مطالعه، تعیین میزان فقدان ژنهای gstt1 و gstm1 در افراد سالم و بیماران مبتلا به سرطان ریه و تعیین رابطه آن با افزایش خطر ابتلا به سرطان ریه می باشد. روش کار: در این مطالعه مورد – شاهد استخراج dna ازنمونه خون 30 بیمار مبتلا به سرطان ریه و 70 فرد نرمال سالم با روش نمک زدایی (salting out) انجام و با pcr حذف در ژن های gstt1 و gstm1 مورد بررسی قرار گرفت. از آزمونهای t و chi-squareو آزمون دقیق فیشر جهت آنالیز داده ها استفاده شد. نتایج: بر اساس نتایج بدست آمده، 3 بیمار (10%) و یک شاهد (4/1%) در هر دو ژن حذف، 19 بیمار (3/63%) و 59 شاهد (3/84%9 هر دو ژن تیپ وحشی، 5 بیمار (7/16%) و 5 شاهد (1/7%) حذف gstt1- تیپ وحشی gstm1 و 9 بیمار (30%) و 7 شاهد (10%) حذف gstm1 - تیپ وحشی gstt1 دارا بودند. مقایسه آماری میزان حذف ژن gstm1 به طور معنی داری در بیماران بیش از گروه شاهد بود (016/0p=) و حذف حداقل یکی از ژنهای gstt1و gstm1در بیماران به طور معنی داری بیش از گروه شاهد بود (022/0p=). نتیجه گیری: موتاسیون یا حذف ارثی در ژنهای gstt1 و gstm1 در ارتباط با تشدید عوارض کارسینوژنها بوده که اهمیت خاصی در افزایش خطر بروز سرطان ریه دارد و افرادی که دچار حذف حداقل یک ژن (به خصوص ژن gstm1) و یا هر دو ژن می باشند، احتمال سرطان ریه درآنها بیشتر از افرادی است که هر دو ژن gst آنها نرمال باشد.