مقایسه اثر فعالیت های ورزشی هوازی با شدت های متفاوت بر تغییرات فشارخون زنان میانسال

زمینه و هدف: اهمیت فعالیت بدنی و رابطه آن با کاهش بیماری های قلبی و عروقی  به خصوص پر فشارخونی را نمی توان نادیده گرفت و فعالیت ورزشی، یکی از روش های غیردارویی جهت درمان پرفشاری خون محسوب می شود. هدف از این پژوهش مقایسه ی تأثیر دو نوع تمرین هوازی پیوسته و متناوب بر استمرار کاهش فشارخون بعد از ورزش در زنان میانسال مبتلا به فشارخون بالا بود. روش  کار: آزمودنی های این تحقیق نیمه تجربی،20زن داوطلب دارای فشارخون بالا به صورت نمونه گیری در دسترس، گزینش و پس از تکمیل پرسش نامه به طور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی با شدت ثابت (۱0 نفر) و شدت متغیر (۱0 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرین هوازی با شدت ثابت فعالیت هوازی را پیوسته با شدت 60%حداکثر ضربان قلب انجام دادند.گروه تمرین هوازی با شدت متغیر، فعالیت را با شدت متغیر که شامل 2 دقیقه رکاب زدن با شدت 50% حداکثرضربان قلب و 1 دقیقه با70% حداکثرضربان قلب انجام دادند. ضربان قلب و فشار خون سیستولی و دیاستولی در قبل و همچنین هر 30 دقیقه به مدت 10ساعت پس از فعالیت اندازه گیری شد. با استفاده از آزمون های تی تست مستقل و تحلیل واریانس یکطرفه با اندازه گیری های مکرر یافته ها در سطح معنی داری 05/0 p< بررسی شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که یک جلسه تمرین هوازی با شدت های ثابت و متغیر بر تغییرات میانگین فشارخون سرخرگی زنان میانسال تاثیر معناداری ندارد. نتیجه گیری: هر چند یک جلسه تمرین هوازی با شدت های ثابت و متغیر بر تغییرات میانگین فشارخون سرخرگی زنان میانسال تاثیر معناداری نداشت، اما کاهش میانگین فشار سرخرگی تا 10ساعت ادامه داشت که در شدت ثابت این کاهش بیشتر بوده، که نشان می دهد که فعالیت هوازی به ویژه با شدت ثابت برای بیماران پرفشارخونی می تواند موجب کاهش فشارخون آن ها تا چند ساعت پس از تمرین شود.