ارزیابی پاسخ وضعیتی پس از اعمال اغتشاش ناگهانی در افراد با زانوی ضربدری

زمینه و هدف: بد شکلی های وضعیتی اندام تحتانی به عنوان عاملی که در ترتیب قرار گیری بخش های مختلف بدن نسبت به یکدیگر تغییراتی ایجاد می کند، مورد توجه می باشد. حفظ تعادل بدن، می تواند از این تغییرات که راستای طبیعی وضعیت بدنی را بر هم می زند، متاثر گردد. هدف این تحقیق ارزیابی پاسخ وضعیتی و فعالیت الکترومایوگرافی سطحی منتخبی از عضلات اندام تحتانی افراد دارای زانوی والگوس یا ضربدری برای بازیابی تعادل بدن، هنگام مواجهه با اغتشاش ناگهانی بیرونی می باشد. روش بررسی: در این مطالعه مورد-شاهدی، شانزده فرد مبتلا به زانوی ضربدری به روش در دسترس و شانزده فرد با ساختار قامتی نرمال در اندام تحتانی و زانو با توجه به همتا سازی دو گروه، انتخاب شدند. جابجایی مرکز فشار پاها (cop) و فعالیت الکترومایوگرافی منتخبی از عضلات اندام تحتانی پس از اعمال اغتشاش ناگهانی اندازه گیری و ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از t مستقل استفاده شد. یافته ها: جابجایی مرکز فشار پاها به طور معنی داری در گروه آزمون با زانوی ضربدری نسبت به گروه کنترل بیشتر بود (05/0p<). میزان فعالیت الکترومایوگرافی عضلات دو قلوی خارجی از جهت قدامی و جانب خارجی، نازک نی طویل از جهت قدامی، درشت نی قدامی از جهت قدامی و نیم وتری از جهت قدامی و جانب خارجی در گروه زانوی ضربدری بیشتر و در عضلات پهن خارجی از جهت خلفی و پهن داخلی از جهت خلفی و جانب خارجی در گروه کنترل بیشتر بود (05/0p<). نتیجه گیری: این یافته ها نشان داد که راستای غیر طبیعی اندام تحتانی به عنوان یک ریسک فاکتور می تواند واکنش بدن را در پاسخ به اغتشاش ناگهانی اعمال شده کاهش دهد. طراحی برنامه تمرینات تقویتی عضله پهن داخلی در افراد با زانوی ضربدری، ممکن است بتواند اثرات مفید پیشگیرانه از بروز آسیب های زانو داشته باشد.