آزادسازی تونل مچ دستی با روش جراحی باز کوچک معرفی تکنیک جدید با استفاده از سیستم نایف لایت

مقدمه: سندرم تونل کارپال(cts) شایع ترین نوروپاتی فشارنده می باشد و به دلیل فشار روی عصب مدیان در مچ دست ایجاد می گردد. ما در این بررسی که به روش مداخله ای- تجربی آینده نگر انجام گردیده است، ارجحیت روش درمانی جراحی کوچک با ابزار نایف لایت را نسبت به درمان جراحی باز کلاسیک مورد بررسی قرار می دهیم. روش بررسی: از مهرماه سال 1384 لغایت اردیبهشت سال 1388 مجموعاً 76 بیمار سندرم تونل کاپال، کاندید جراحی گردیدند که به صورت تصادفی با یکی از دو روش جراحی باز کلاسیک وجراحی باز کوچک با کمک ابزار نایف لایت مورد عمل جراحی قرار گرفتند(38 بیمار در هرگروه قرار گرفتند). بیماران در فواصل یک هفته- دو هفته، یک ماه و دو ماه بعداز عمل ویزیت گردیدند و علائم و عوارضی مثل درد (براساس معیار vas) ثبت گردید و از بیماران خواسته شد که فعالیت های روزمره و کار را همراه با کاهش درد و کم حسی دست شروع نمایند. نتایج: توزیع بیماران در هردو گروه از نظر سن و جنس یکسان بود. کاهش درد و علایم بیمار بعد از جراحی در هر دو گروه وجود داشت ولی زمان بهبودی شکایات و دوران نقاهت در بیماران جراحی شده با روش جراحی باز کوچک (گروه ii) به صورت معناداری کمتر از گروه i بود. عوارض جراحی در هردو گروه یکسان بود. نتیجه گیری: روش جراحی باز کوچک(moctr) با کمک ابزار جراحی نایف لایت از حیث کاهش زمان نقاهت و برگشت زودتر بیمار به کار نسبت به روش کلاسیک ارجحیت دارد.