تأثیر کارنیتین بر پارامترهای اسپرم مردان مبتلا به آستنواسپرمی با علت ناشناخته

چکیده: مقدمه و هدف: مطالعات نشان داده اند که برخی از عوامل محیطی و تغذیه ای می توانند با ایجاد اثرات منفی بر روی اسپرماتوژنز منجر به ناباروری مرد گردند. کارنیتین از عواملی است که نقش مهمی در تحرک اسپرم دارد، لذا کمبود آن می تواند قدرت باروری مرد را کاهش دهد. هدف از این مطالعه تعیین تأثیر تجویز خوراکی 750 میلی گرم کارنیتین در روز بر پارامترهای اسپرم مردان مبتلا به آستنواسپرمی با علت ناشناخته بود. مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی به صورت قبل و بعد در مرکز ناباروری فاطمیه همدان در سال های 1385 تا 1386 بر روی 40 بیمار مبتلا به آستنواسپرمی تحت درمان با 750 میلی گرم کارنیتین در روز با روش نمونه گیری تصادفی انجام شد و نمونه اسپرم های آنها قبل و پس از درمان از نظر پارامترهای اسپرم بررسی شد. داده های جمع آوری شده با استفاد از نرم افزار spss و آزمون تی زوجی آنالیز گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان با کارنیتین به طور معنی داری موجب افزایش تعداد کل اسپرم ها و بهبود مورفولوژی آنها و نیز افزایش معنی دار تحرک کلی و حرکت پیشرونده سریع اسپرم های افراد تحت درمان می گردد(05/0p<). نتیجه گیری: مصرف کارنیتین به مقدار 750 میلی گرم در روز باعث بهبود برخی از پارامترهای اسپرم نظیر تعداد، مورفولوژی و تحرک اسپرم ها در مردان نابارور می شود . واژه های کلیدی: کارنیتین، ناباروری مرد، آستنواسپرمی