رابطه پلی مورفیسمc.۳۲ a>t در گیرنده شبه تول شماره۷ و میزان پاسخ به درمان در بیماران هپاتیت سی مزمن

چکیده: مقدمه و هدف: عفونت ویروس هپاتیت سی منجر به هپاتیت مزمن, سیروزکبدی و سرطان کبد می شود. در بروز آسیب کبدی و علایم خارج کبدی آن سیستم ایمنی بدن نقش دارد. از آنجا که ویروس هپاتیت سی یکrna ویروس است، نقش گیرنده شبه تول شماره 7 در پاسخ سیستم ایمنی به آن محتمل است. هدف از این مطالعه، تعیین فراوانی آللc.32t مربوط به گیرنده شبه تول 7 در افراد سالم و در بیماران هپاتیت مزمن سی، و تأثیر آن بر درمان هپاتیت مزمن سی می باشد. مواد وروش ها: این یک مطالعه مورد ـ شاهدی است که طی سال های 1388ـ 1387، بر روی 154 بیمار مبتلا به هپاتیت سی مزمن مراجعه کننده به درمانگاه شهید مطهری دانشگاه علوم پزشکی شیراز که نیاز به درمان داشتند، انجام گرفت. گروه کنترل از 225 فرد سالم انتخاب شدند. فراوانی آلل c.32t مربوط به گیرنده شبه تول 7 در بیماران هپاتیت مزمن سی و گروه کنترل سالم تعیین گردید. بعد از تعیین ژنوتیپ ویروس هپاتیت سی، درمان با انتروفرون ـ آلفاو ریباویرین انجام شد. میزان پاسخ ماندگار به درمان و پاسخ انتهای درمان تعیین گردید و تأثیر آلل c.32t مربوط به گیرنده شبه تول 7 بر روی نتایج درمان مورد ارزیابی قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزارهای آماری epi info 2000 و spss و آزمون های آماری مجذور کای، آنالیز واریانس یک طرفه و کروسکال ـ والیس تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: تعداد آلل c.32t مربوط به گیرنده شبه تول 7 در بیماران مبتلا به هپاتیب سی در مردان 33/15 درصد، در زنان 67/14 درصد و به طور کل 2/15 درصد بود. تعداد آلل c.32t مربوط به گیرنده شبه تول 7 در گروه کنترل سالم در مردان 24/16درصد، در زنان 3/10 درصد و به طور کل 6/14 درصد بود. میزان کلی پاسخ ماندگار به درمان 75 درصد، ولی در بیمارانی که آلل c.32t مربوط به گیرنده شبه تول 7 داشتند، میزان پاسخ ماندگار به درمان 55 درصد بود(04/0 = p). نتیجه گیری: پلی مورفیسمc.32a>t مربوط به گیرنده شبه تول 7، با ایجاد نقص عملکرد گیرنده شبه تول 7 به عنوان یکی از عوامل میزبان, باعث کاهش میزان پاسخ به درمان، در بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن سی می شود. واژه های کلیدی: ویروس هپاتیت سی، پاسخ ماندگار به درمان، گیرنده شبه تول 7, پاسخ انتهای درمان