تأثیر سن و جنس بر ناحیه زیبایی دندان ها در دو حالت استراحت و لبخند ارادی

مقدمه: از آن جا که یکی از اهداف درمان های ارتودنسی، بهبود زیبایی صورت است، بررسی فاکتورهای مؤثر در زیبایی یک لبخند حایز اهمیت می باشد. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر سن و جنس بر روی ناحیه زیبایی دندان ها در حالت استراحت و لبخند زدن، در بالغین بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 120 زن و مرد از نژاد ایرانی و در منطقه اصفهان به طور تصادفی در سه گروه سنی 25-20، 40-35 و 55-50 سال و با توزیع سنی یکسان انتخاب شدند. از هر فرد در حالت استراحت، لبخند ارادی و همچنین از نمای کلی دندان ها عکس برداری شد. پس از انجام اندازه گیری ها، اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون آنالیز واریانس، آزمون همبستگی pearson و آزمون tukey، ارزیابی شد (05/0 = α). یافته ها: افزایش سن سبب کاهش ارتفاع خط لب و کاهش میزان نمایان شدن دندان های فک بالا در دو حالت استراحت (03/0 = p value) و لبخند زدن (02/0 = p value) و در فک پایین، تنها باعث افزایش نمایان شدگی دندان ها در حالت استراحت شد (001/0 > p value) اما بر روی ارتفاع خط لب در حالت لبخند ارادی تأثیر قابل ملاحظه ای نداشت (05/0 < p value). در زنان، ارتفاع خط لب فک بالا و میزان نمایان شدن دندان ها، در هر دو حالت بیشتر از مردان بود (03/0 = p value) در فک پایین در حالت استراحت، میزان نمایان شدگی دندان ها در مردان، بیشتر بود (001/0 > p value) در حالت لبخند ارادی تفاوت قابل توجهی وجود نداشت (05/0 < p value). نتیجه گیری: کاهش قابل توجه ارتفاع خط لب فک بالا و در نتیجه کاهش میزان نمایان شدن دندان ها در حالت استراحت و لبخند ارادی، بیانگر تأثیرات قابل ملاحظه افزایش سن بر روی ناحیه زیبایی دندان ها است که در این میان، تفاوت های میان دو جنس نیز در آن دخیل می باشد. توجه به تأثیر دو عامل سن و جنس در طرح درمان های ارتودنسی توصیه می شود.