مقایسه آستانه چشایی به چهار مزه اصلی میان افراد سالم و دیابتیک

سابقه و هدف: دیابت ملیتوس یکی از بیماری های متابولیک پرعارضه است. تغییر در حس چشایی همواره به عنوان یکی از عوارض حسی در دیابت گزارش شده است. اکثر مطالعات انجام شده به بررسی تغییر درک در مزه شیرین در مبتلایان پرداخته اند اما انتظار می رود به دلیل نوروپاتی ایجاد شده در دیابت تغییر در درک هر چهار مزه اصلی رخ دهد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه آستانه چشایی مبتلایان به دیابت و افراد سالم نسبت به چهار مزه اصلی انجام گرفت. مواد و روشها: دراین مطالعه که به صورت مورد-شاهدی یکسوکور انجام شد، حساسیت چشایی 96 بیمار مبتلا به دیابت مراجعه کننده به بیمارستان شهید باهنر کرمان با 99 فرد سالم نسبت به چهار مزه اصلی مورد مقایسه قرار گرفت. به منظور تعیین آستانه چشایی افراد مورد مطالعه از روش ارزیابی در کل فضای حفره دهان با ساخت محلول های چهارگانه در پنج غلظت متفاوت استفاده گردید. از آزمون های من ویتنی و اسپیرمن جهت آنالیز داده های جمع آوری شده استفاده شد. یافته ها: بیشترین فراوانی مربوط به آستانه چشایی افراد مورد مطالعه در دو گروه مبتلا به دیابت و سالم برای تمام مزه ها غلظت دوم بدست آمد (سوکروز 032/0 مولار، کلرید سدیم 032/0 مولار، اسید سیتریک 001/0 مولار و کینین هیدروکلراید 00001/0 مولار). همچنین، اختلاف معنی داری بین دو گروه در درک مزه شیرین وجود داشت(002/0=p) و در مبتلایان به دیابت، میان قدرت درک مزه تلخ با جنسیت و سن نیز ارتباط معنی دار مشاهده گردید (برای جنس: 019/0=p و برای سن: 047/0=p). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد درک دیرتر مزه شیرین در مبتلایان به دیابت نسبت به افراد سالم ممکن است به تمایل به مصرف بیشتر قند در آنان منجر گردد و مصرف بیشتر مواد قندی باعث کاهش پروگنوز بیماری خواهد گردید.