مقایسه ی سوگیری توجه به جلوه های هیجانی چهره ای در مبتلایان به اضطراب اجتماعی و گروه سالم غیرمضطرب با فن آوری ردیاب چشمی

مقدمه: افراد از طریق پردازش اطلاعات اجتماعی، درباره­ی دنیای اجتماعی اطلاعات کسب می­کنند. شیوه­ی توجه و تفسیر افراد درباره­ی اطلاعات، اثری واضح بر نتیجه­گیری آن­ها از تعاملات اجتماعی­شان دارد. این اطلاعات به شکل­های متنوعی شامل رفتارهای غیرکلامی، نشانه­های عروضی در کلام و جلوه­های هیجانی چهره­ای حاصل می­شود. این مطالعه به منظور بررسی و مقایسه­ی سوگیری توجه به جلوه­های هیجانی  در مبتلایان به اختلال اضطراب اجتماعی و افراد غیرمضطرب، از دستگاه ردیاب چشمی استفاده کرده است.  روش­کار: جامعه­ی آماری  این پژوهش، تمام دانشجویان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی در دامنه­ی سنی 30-18 سال مراجعه­کننده در نیمه­ی دوم 1390 و نیمه­ی اول 1391 به کلینیک دانشکده­ی روان­شناسی دانشگاه فردوسی مشهد و جامعه­ی بهنجار، دانشجویان غیرمضطرب 30-18 ساله­ی دانشگاه فردوسی مشهد بودند. آزمودنی­ها 30 فرد مبتلا به اضطراب اجتماعی و 30 فرد غیرمضطرب بودند. آزمودنی ها پرسش­نامه­های جمعیت­شناختی، هراس اجتماعی و افسردگی بک را تکمیل کردند و توسط تکلیف دات­پروب برای اندازه­گیری توجه دیداری به جلوه­های هیجانی چهره­ای پویا با استفاده از دستگاه ردیاب چشمی مدل smi red250 آزمون شدند. اطلاعات با آزمون­های تحلیل واریانس و تحلیل تی با استفاده از نرم­افزارspss  نسخه­ی 16 تحلیل گردید. یافته­ها: افراد مضطرب اجتماعی نسبت به گروه غیرمضطرب، به طور معنی­داری گوش به­زنگی سریع­تری به جلوه­های چهره­ای تهدیدکننده دارند (05/0p<). آزمودنی­های مضطرب اجتماعی نسبت به گروه غیرمضطرب در 500 میلی­ثانیه­ی اول ارایه­ی محرک­ها، اجتناب بیشتری از جلوه­های تهدیدکننده نشان دادند و در سرتاسر دوره­ی ارایه­ی محرک­ها (3000 میلی­ثانیه) به نشانه­های تهدید اجتماعی، مدت زمان بیشتری توجه می­کنند. نتیجه­گیری: افراد با اختلال اضطراب اجتماعی مفروضه­های منفی درباره­ی این که چگونه افراد، آن­ها را می­بینند شکل می­دهند که باعث توجه خاصی به نشانه­های محیطی تهدیدآمیز می­شود.