مرگ و میر بیمارستانی و طول مدت بستری در سالمندان مبتلا به نارسایی سیستولیک قلبی بیمارستان البرز کرج (۸۷ – ۱۳۸۲)

زمینه: نارسایی قلبی بیماری شایع، ناتوان­کننده، کشنده و تهدیدکننده زندگی است. علی­رغم پیشرفت­های انجام شده در درمان نارسایی قلبی طی دهه گذشته، پیش­آگهی این بیماری همچنان ضعیف باقی مانده است.   هدف: مطالعه به منظور تعیین فراوانی مرگ و میر بیمارستانی و طول مدت بستری در سالمندان مبتلا به نارسایی سیستولیک قلبی در بیمارستان تأمین اجتماعی البرز کرج در سال 1388 انجام شد.   مواد و روش­ها: طی یک مطالعه مقطعی 154 پرونده پزشکی متعلق به بیماران با سن بیش­تر از 65 سال و کسر جهشی مساوی و کم­تر از 40 درصد بین سال­های 1382 تا 1387 بررسی شدند. اطلاعات جمعیتی، آزمایشگاهی و اکوکاردیوگرافی از پرونده­های پزشکی استخراج و داده­ها با آزمون­های آماری تی مستقل، مجذورکای و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند.   یافته­ها: مرگ و میر بیمارستانی سالمندان مبتلا به نارسایی قلبی سیستولیک %1/7 و میانگین طول مدت بستری 94/10 ± 59/11روز بود. تفاوت آماری معنی­داری در میانگین سطح نیتروژن اوره خون و کراتینین سرم بیماران زنده و فوت شده دیده شد (001/0> p ). استفاده از مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین (039/0= p ) و مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین (038/0= p ) با مرگ و میر ارتباط آماری معنی­داری داشت. طول مدت بستری با ابتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (035/0= p ) ، آسم (001/0> p ) ، مصرف دیگوگسین (028/0= p ) ، نیترات (015/0= p ) وارفارین (001/0> p ) ارتباط داشت. ارتباط مثبت و معنی­داری بین طول مدت بستری با سطح نیتروژن اوره خون (041/0= p ) و کراتینین سرم (002/0= p ) وجود داشت.   نتیجه­گیری: با توجه به یافته­ها، اختلال عملکرد کلیه، برخی ناخوشی­های همراه و داروها می­توانند مرگ و میر و طول مدت بستری سالمندان مبتلا به نارسایی سیستولیک را افزایش دهند.