مقایسه تاثیر آوای قرآن با شرایط عادی، سکوت، موسیقی عربی و موسیقی ایرانی بر کفایت دیالیز

اهداف: بهبود کفایت دیالیز مهم­ترین عامل کاهش عوارض و مرگ­و­میر بیماران دیالیزی به­شمار می­آید. طبق تحقیقات مختلف، موسیقی بر فاکتورهای فیزیولوژیک تاثیر دارد. اما تاکنون تحقیقی پیرامون تاثیر موسیقی بر کفایت دیالیز انجام نشده است. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر صوت قرآن با حالت عادی، سکوت، موسیقی عربی و موسیقی ایرانی بر میزان کفایت دیالیز طراحی و اجرا شد.   روش­ها: این پژوهش کارآزمایی بالینی در کلیه بیماران مرحله انتهایی نارسایی مزمن کلیه، بستری در بخش همودیالیز بیمارستان شهید مطهری جهرم در سال 1387 انجام شد. 68 نفر به روش نمونه­گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. برای جمع­آوری اطلاعات از پرسش­نامه سنجش دینداری گلاک و استارک استفاده شد. مداخلات در 5 مرحله انجام گرفت. حالت عادی، ترتیل آیات 1 تا 83 سوره یاسین، موسیقی ایرانی (30 دقیقه)، موسیقی عربی (30 دقیقه) و سکوت. تمام متغیرهای تاثیرگذار بر کفایت دیالیز در تمام جلسات مداخله یکسان­سازی شدند. کفایت دیالیز به کمک فرمول kt/v محاسبه شد. داده­ها به­وسیله آزمون­های مجذور کای، تی مزدوج و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شد.   یافته­ها: میانگین کفایت دیالیز محاسبه­شده با فرمول kt/v 757/0 ± ­963/0، با فرمول urr 9/87 ± 6/51 و با فرمول pru 121/0 ± 484/0 بود. آزمون آنالیز واریانس اختلاف معنی­داری بین کفایت دیالیز 5 گروه نشان نداد (05/0نتیجه­گیری: هیچ­یک از حالات تاثیری بر بهبود کفایت دیالیز ندارند؛ هر چند که کفایت محاسبه­شده با فرمول kt/v در شرایط استفاده از صوت قرآن، افزایش بهبود غیرمعنی­داری را نشان می­دهد