تأثیر کاربرد خارجی پرولین و گلایسین بتائین بر تغییرات بیوشیمیایی در انگور در وضعیت تنش خشکی

پرولین و گلایسین بتائین از رایج ترین مواد آلی سازگارند که با تنظیم اسمزی و محافظت از غشا ها، پروتئین ها و آنزیم ها از تأثیرات مخرب تنش های اسمزی در گیاهان جلوگیری می کنند. براساس گزارش ها، با کاربرد خارجی این ترکیبات در گیاهان، تحمل آنها به خشکی را می توان افزایش داد. بدین­منظور، این تحقیق به صورت فاکتوریل بر پایۀ طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار بر روی چهار رقم انگور ʼخوشناوʻ، ʼپیکانیʻ، ʼپرلتʻ وʼفلیم سیدلسʻ اجرا شد. تاک های تحت تنش خشکی با 70 درصد از آب مورد نیاز انگور آبیاری شدند. پرولین (10 میلی مولار) و گلایسین بتائین (15 میلی مولار) در چهار مرحله (پیش از گلدهی، گلدهی، غوره شدن و رنگ گرفتن خوشه های انگور) روی تاک ها محلول پاشی شد. نتایج نشان داد که مقدار پرولین و گلایسین بتائین درونی گیاه و فعالیت آنزیم های پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز در هر دو تیمار پرولین و گلایسین بتائین به طور معنا داری بیشتر از شاهد بود. بیشترین و کمترین مقدار پرولین به ترتیب در ارقام ʼفلیم سیدلسʻ و ʼپیکانیʻ ارزیابی شد، اما دیگر صفات اندازه گیری شده اختلاف معنا داری در بین ارقام نشان ندادند. با توجه به نقش این آنزیم ها در از بین بردن گونه های فعال اکسیژن و همچنین نقش پرولین و گلایسین بتائین در فعال کردن آنتی اکسیدان ها، با کاربرد این دو اسمولیت می توان تحمل انگور را در مقابل تنش خشکی افزایش داد.