بررسی نقش اجتناب تجربی و حساس بودن به علائم اضطراب بر سلامت روان و سلامت عمومی دانشجویان پرستاری

مقدمه: افسردگی، اضطراب و استرس مشکلات شایع در میان دانشجویان است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه اجتناب تجربی و حساس بودن به علائم اضطراب با سلامت روان و سلامت عمومی در بین دانشجویان رشته پرستاری انجام شده است. روش: پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی از نوع مقطعی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان رشته پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی 93-1392 بوده اند. با روش نمونه گیری در دسترس یک گروه 191 نفری از دانشجویان رشته پرستاری انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه ی حساس بودن به علائم اضطراب 3، پرسشنامه پذیرش و عمل ویرایش2، پرسشنامه اضطراب، استرس و افسردگی و پرسشنامه سلامت عمومی 12 سؤالی بوده است. داده ها با استفاده از آزمون آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به روش گام به گام تحلیل شد. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار 21 ibm spss استفاده شد. یافته ها: تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد که بین اجتناب تجربی و حساس بودن به علائم اضطراب با افسردگی، اضطراب، استرس و سلامت عمومی رابطه مثبت معنی داری وجود دارد (01/0>p). همچنین یافته ها نشان داد که متغیرهای اجتناب تجربی و حساس بودن به علائم اضطراب نقش معنی داری در سلامت روان و سلامت عمومی دانشجویان داشت. تحلیل رگرسیون نشان داد که اجتناب تجربی و حساس بودن به علائم اضطراب می توانند به ترتیب 54% و 34% از پراکندگی های سلامت روان و سلامت عمومی در بین دانشجویان رشته پرستاری را به صورت معنی داری پیش بینی نمایند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که اجتناب تجربی و حساس بودن به علایم اضطراب بر سلامت روان و سلامت عمومی دانشجویان رشته پرستاری مؤثر است. بر این اساس آموزش ذهن آگاهی برای کاهش اجتناب تجربی و اصلاح باورهای ناکارآمد مربوط به حساس بودن به علائم اضطراب در پییشگیری از مشکلات روان شناختی دانشجویان رشته پرستاری پیشنهاد می شود.