بررسی سرعت هدایت عصبی در بیماران مبتلا به نارسائی مزمن کلیه و افراد با سابقه پیوند کلیه

نوروپاتی محیطی از عوارض شناخته شده نارسائی مزمن کلیه است. در این مطالعه اثر نارسائی مزمن کلیه بر سرعت هدایت عصبی حرکتی و حسی, بررسی و با بیمارانی که سابقه پیوند کلیه موفقیت آمیز داشتند مقایسه شد. بیماران شامل دو گروه بودند: 17 بیمار دیالیزی شامل 8 زن و 9 مرد در گروه سنی 60-19 سال و 16 بیمار پیوند شده شامل 10 زن و 6 مرد در محدوده سنی 57-19 سال. بعد از ردکردن دیابت سرعت هدایت عصبی حرکتی مدیان و پرونئال و سرعت هدایت عصبی حسی مدیان و سورال در هر دو گروه اندازه گیری شد و مقادیر بدست آمده از دو گروه با تی - تست مقایسه شد. میانگین سرعت هدایت عصبی حرکتی در بیماران دیالیزی 47/37/44 متر در ثانیه و در بیماران پیوندی 6/21/50 متردرثانیه (01/0p<), میانگین سرعت هدایت عصبی حسی در بیماران دیالیزی 94/42/41 متر در ثانیه و در بیماران پیوندی 2/21/49 متر در ثانیه (01/0p<)، بدست آمد. در53% بیماران دیالیزی میانگین سرعت هدایت عصبی حسی کاهش یافته و 41% آنها سرعت هدایت عصبی حرکتی کاهش یافته داشتند. نتایج نشاندهنده تأخیر هدایتی در اعصاب محیطی در بیماران دیالیزی است که احتمالاً ناشی از توکسینهای در گردش یا دمیلیزاسیون می باشد. از مقایسه دو گروه دیالیزی و پیوندی می توان نتیجه گرفت عوارض فوق بعد از پیوند کلیه قابل برگشت هستند.