ازوتمی در نوزادان مبتلا به هیپربیلروبینمی

مقدمه: افزایش بیلیروبین (هیپربیلیروبینمی) در نوزادان می تواند به علامت های عصبی منجر شود. این علامت ها گاهی خفیف و مبهم هستند و پیامدهای چون کاهش تغذیه و کم آبی نوزاد را به دنبال دارند. هدف از مطالعه حاضر بررسی شیوع نارسایی قبل کلیه در نوزادان مبتلا به افزایش بیلیروبین است. روش کار: در مدت شش ماه، 199 نوزاد که تنها به علت بالابودن بیلیروبین سرم در بخش نوزادان بیمارستان استاد مطهری شهر شهرستان جهرم بستری شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. داده های مربوط به سن حاملگی، جنسیت، سن نوزاد، زمان بستری و سن شروع زردی نوزادان ثبت و نمونه خون آن ها برای تعیین مقدار اوره، کراتینین و بیلیروبین گرفته شد. شیوع نارسایی قبل کلیه تعیین و ارتباط آن با مقدار بیلیروبین سرم و فاکتورهای دیگر بررسی شد. یافته ها: متوسط سن حاملگی نوزادان مورد مطالعه، 2/38 هفته بود. 7/58 درصد این نوزادان پسر و 9/10 درصد نارس بودند. متوسط سن شروع زردی و سن زمان بستری به ترتیب 9/2 ± 2/4 و 5/3 ± 1/6 روز محاسبه شد. متوسط مقدار بیلیروبین سرم در زمان بستری شدن 1/3 ± 5/17 میلی گرم درصد اندازه گیری شد. 7/10 درصد نوزادان نارسایی قبل کلیوی داشتند. ارتباط معناداری بین سن شروع زردی، سن بستری، مقدار بیلیروبین سرم و مقدار اوره خون وشیوع نارسای قبل کلیه مشاهده شد. نتیجه گیری: نوزادان مبتلا به افزایش بیلیروبین ممکن است علامت های خفیف و نامشخصی از جمله کم اشتهایی و کمبود آب بدن پیدا کنند. پیشنهاد می شود نوزادان با مقدار بیلیروبین بالا، به ویژه نوزادان با وزن کم تر، از نظر کم آبی و احتمال نارسایی قبل کلیه بررسی شوند.