اثر آللوپاتی گیاه اسپند (peganum harmala l.) بر دو گونه مرتعی agropyron desertorum و agropyron elongatum

با توجه به حساسیت مختلف گونه های علف هرز به مواد آللوکمیکال گیاه اسپند، می­توان به کشف گونه های مقاوم به مواد بازدارنده این گیاه، در امر اصلاح و احیاء مناطق بحرانی مراتع کشور امیدوار شد. این تحقیق به­منظور تعیین توان آللوپاتی گیاه اسپند (peganumharmala l.)  بر دو گونه مهم اصلاح مراتع (agropyrondesertorum  وagropyronelongatum) انجام شد. اثر نوع پودر (هوایی و زیرزمینی)،  نسبت (در پنج سطح 0 ، 5، 10 ،15 و 20 درصد) و مرحله فنولوژی (رویشی، گل دهی و بذردهی) گیاه اسپند بر شاخص های جوانه زنی (سرعت و درصد) و رشد (طول ریشه و ساقه) دو گونه علف گندمی بیابانی و بلند، در قالب طرح آماری فاکتوریل با سه تکرار، اعمال گردید. همچنن آزمایش دیگری جهت مشاهده اثر خاک محیط رویشگاه بر متغیر های وابسته گونه های اصلاحی، در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. اثر آللوکمیکال های مرحله بذردهی بر تمامی شاخص های هر دو گونه کم­تر از مرحله رویشی و گل دهی بود. با افزایش نسبت پودری، در همه شاخص ها کاهش معنی داری مشاهده شد. حساسیت منفی معنی دار تمامی متغیر های جوانه زنی و رشد در هر دو گونه به مواد آللوکمیکال اندام هوایی مشاهده شد و در علف گندمی بیابانی این حساسیت شدیدتر بود. هرچند در شرایط استفاده خیلی زیاد از مواد خشک گیاه اسپند (شرایطی که در طبیعت با آن روبه­رو نیستیم)، علف گندمی­ حساسیت کمتری نشان داده است، ولی با توجه به اثرگذاری مواد بازدارنده خاک محیط رویشگاه، استفاده از گیاه علف­گندمی بیابانی برتری دارد. برداشت پیکره هوایی گیاه چند ساله اسپند در قبل و بعد از طرح های مرتع کاری، راه حل پیشنهادی این تحقیق آزمایشگاهی جهت کاهش اثرات آللوپاتی گیاه بستر اسپند است.