بررسی علل و روند ۵ ساله مرگ و میر استان ایلام از سال ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۰

مقدمه: یکی از شاخص های مهم برای انجام برنامه ریزی های مربوط به سلامت جوامع، میزان و علل مرگ و میر در آن جوامع است. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی علل و روند 5 ساله مرگ و میر استان ایلام در محدوده سال 86 تا 90 بود. روش ها: پژوهش حاضر، یک مطالعه مقطعی- توصیفی- تحلیلی بود که بر روی داده های ثبت شده مرگ استان ایلام به تفکیک در مناطق شهری و روستایی از سال 86 تا90 انجام شد. داده های مورد نیاز مطالعه توسط یک فرم محقق ساخته از اطلاعات جمع آوری شده توسط واحدهای گسترش و آمار مرکز بهداشت استان (سیستم ثبت مرگ) و نیز از آمارهای مرگ اعلام شده توسط سازمان ثبت احوال استان جمع آوری شده و مهم ترین علل مرگ به تفکیک استخراج گردید. یافته ها: میزان مرگ در مناطق شهری و روستایی استان به ترتیب در سال 86، 3/3 و 2/5 در هزار و در سال 90 در حدود 6/4 و 6/3 در هزار گزارش شد. همچنین، میزان مرگ و میر در زنان طی این سال ها از 1/3 به 6/3 و در مردان از 8/4 به 9/4 رسید. بیشترین تعداد مرگ و میر در مناطق شهری و روستایی در گروه سنی 70 سال به بالا و بیشترین علت مرگ در استان، بیماری های قلبی و عروقی بود. نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که به ترتیب داخل شهر و روستا در سال 86، با 9/43 درصد و 36 درصد و در سال 90، با 9/52 درصد و 1/39 درصد ناشی از بیماری های قلبی و عروقی بود. در طی سال های مورد بررسی 86 تا 90، سیر مرگ به علت بیماری های قلبی- عروقی افزایش، سرطان ها کاهش، سوانح و حوادث دارای نوسان بوده و در مجموع تا حدودی کاهش، خودکشی تا حدودی کاهش، کهولت کاهش و سایر موارد نیز به طور تقریبی ثابت بود. از آن جا که ابتلا به این دسته از بیماری ها تا حدود زیادی وابسته به سبک زندگی است، به نظر می رسد که انجام برنامه ریزی لازم از طریق وضع قوانین و مقررات و نیز آموزش در خصوص عوامل خطرساز سلامت نظیر استعمال دخانیات، بی تحرکی، رژیم غذایی نامناسب، اضطراب و... در راستای بهبود سبک زندگی افراد، زمینه کاهش این دسته از بیماری ها را فراهم می سازد.