تأثیر گرمادرمانی موضعی قسمت خلفی قفسه سینه بر شاخص های فیزیولوژیک بیماران مبتلا به سندرم کرونری حاد: یک کارآزمایی بالینی شاهد دار دو سوکور

زمینه و هدف:  درمان و تسکین علایم در مرحله حاد سندرم کرونری اهمیت زیادی دارد. جهت تسکین علایم در بیماران مبتلا به سندرم کرونری حاد از اقدامات درمانی دارویی و غیر دارویی مختلفی استفاده می شود. این پژوهش با هدف تعیین تأثیر گرمادرمانی موضعی بر شاخص های فیزیولوژیک مبتلایان به سندرم کرونری حاد انجام شد. روش بررسی: این مطالعه تجربی در سال 1394 در بخش سی سی یو بیمارستان 22 بهمن گناباد انجام شد. 50  بیمار با تشخیص سندرم کرونری حاد بطور  تصادفی به دو گروه شاهد و آزمون تقسیم شدند. در گروه آزمون گرمادرمانی موضعی قسمت خلفی قفسه سینه با درجه حرارت 50 و در گروه شاهد با 37 درجه سانتیگراد به مدت 23 دقیقه 4 بار انجام شد. قبل و بعد از مداخله فشار خون، ضربان قلب، تنفس و درصد اشباع اکسیژن ثبت شد. ابزار گردآوری داده ها فرم ثبت اطلاعات جمعیت شناختی و فرم ثبت شاخص های فیزیولوژیک بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی وآزمون های آماری تی مستقل و زوجی، من- ویتنی و ویلکاکسون در نرم افزار spss نسخه 16 استفاده شد. یافته ها: بر اساس یافته ها فشار خون دیاستولیک و ضربان قلب بیماران در دو گروه قبل و بعد از مداخله اختلاف معناداری نداشت (05/0p) و تعداد تنفس (027/0=p) نسبت به گروه شاهد کاهش معنادار داشت و درصد اشباع اکسیژن از افزایش معناداری برخوردار بود (003/0=p). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشاندهنده تأثیر مثبت گرمادرمانی موضعی بر بهبود شاخص های فیزیولوژیک بیماران مبتلا به سندرم کرونری حاد می باشد. واژه های کلیدی: گرمادرمانی موضعی، سندرم کرونری حاد، شاخص های فیزیولوژیک وصول مقاله: 6/5/95 اصلاحیه نهایی:19/7/95 پذیرش:24/8/95