بررسی رابطه ی فرامن و فراشناخت در بین دانشجویان دختر و پسر در دانشگاه فردوسی مشهد

مقدمه: فرامن و فراشناخت دو متغیر مهم در حوزه­ی آسیب­شناسی روانی هستند که مورد توجه محققان حوزه­ی روان­شناسی تحلیلی و روان­شناسی شناختی هستند. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه­ی بین فرامن و فراشناخت است که تاکنون به طور همزمان، کمتر مورد توجه محققین بوده­اند. روش­کار: این پژوهش از نوع همبستگی است و در بین جامعه دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد در سال1395 انجام شد. نمونه این پژوهش 206 نفر از دانشجویان زن و مرد بود که به شیوه­ی دردسترس مورد مطاله قرار گرفتند. ابزار اندازه­گیری در این پژوهش دو پرسش­نامه­ی فراشناخت و فرامن است. برای تحلیل داده­ها از روش­های آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و روش­های آمار استنباطی شامل همبستگی پیرسون و تی برای دو گروه مستقل استفاده شده است. داده­های این پژوهش با استفاده از spss نسخه­ی 23تحلیل شده است. یافته­ها: بین فرامن و فراشناخت دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد رابطه­ی منفی معنی داری وجود دارد (001/0≥p، 38/0=r). در عین حال بین وجدان و فراشناخت آنان رابطه مثبت معنی دار قوی وجود دارد (0001/0p≤، 65/0=r). بین وجدان زنان و مردان دانشجو تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0≥p، 05/2=t). یعنی این که زنان گرچه از نظر فرامن فرقی با مردان ندارند اما از مردان باوجدان­تر هستند. نتیجه­گیری: بر اساس نتایج، فرامن شدید همایند فراشناخت ضعیف و وجدان قوی همایند  فراشناخت قوی است. به نظر می­رسد فرامن به عنوان مانعی برای فراشناخت است در حالی که وجدان، تسهیل کننده­ی فرایندهای فراشناختی ذهن است. اگر چه بین فراشناخت زنان و مردان تفاوتی یافت نشد اما به نظر می رسد زنان به دلیل ویژگی های عاطفی ذاتی زنانه از مردان باوجدان تر هستند.