مقایسه نیمرخ روانشناختی بیماران تحت درمان نگهدارنده با متادون با افراد وابسته به مواد مخدر در شهر بجنورد

چکیده زمینه و هدف: وابستگی به مواد مخدر افیونی، یکی از مشکلات مهم بهداشتی در ایران است و اکثر بیماران وابسته به این مواد دچار اختلالات روانی همراه نیز می باشند. پژوهش حاضر با هدف، بررسی مقایسه ی نیمرخ روانشناختی دو گروه تحت درمان با متادون و گروه وابسته به مواد مخدر انجام شد. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، 142 بیمار مرد وابسته به مواد مخدر و 146 نفر مرد تحت درمان نگهدارنده متادون بود. داده ها با scl- 90- r مراجعه کننده به مراکز درمان با متادون شهر بجنورد مورد مقایسه قرار گرفتند. ابزار مطالعه، پرسشنامه و ضریب اطمینان 95 % تحلیل شدند. spss استفاده از آزمون های آماری مجذور کای، تی مستقل و با نرم افزار 16 یافته ها: متغیرهای تاثیر گذار در دو گروه (سن، تحصیلات، وضعیت تاهل، مدت و نوع مصرف مواد مخدر) همگن بودند. نمره میانگین 1)بود که اختلاف معنی داری /58±0/ 2) و گروه وابسته به متادون ( 62 /1±0/ کلی نیمرخ روانشناختی گروه وابسته به مواد مخدر ( 56 تفاوت معنی داری به نفع گروه تحت درمان متادون scl همچنین در کلیه زیر مقیاس های تست 90 .(p< 0/ مشاهده گردید ( 001 مشاهده شد. نتیجه گیری: افراد تحت درمان نگهدارنده با متادون نسبت به افراد وابسته به مواد مخدر از علائم آسیب شناختی روانی کمتری برخوردار بودند، لذا درمان نگه دارنده با متادون علاوه بر بهبود وابستگی جسمی، آسیب های روانشناختی بیماران را نیز بهبود می دهد.