اثر سالسالات بر روی فاکتورهای بیوشیمیایی و اختلال عملکرد اندوتلیوم بیماران مبتلا به دیابت

مقدمه: پاسخ دهی نامناسب عروق ناشی از اختلال عملکرد اندوتلیوم در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 به خوبی شناخته شده است. ولی در مورد اثر داروهایی همچون سالسالات در کاهش سرعت پیشرفت دیابت و جنبه ها ی اندوتلیومی آن اختلاف نظر وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی اثر سالسالات بر روی برخی متغیرهای سرمی و وابسته به اندوتلیوم در افراد مبتلا به اختلال تحمل گلوکز و موارد جدید با تشخیص دیابت بود. روش ها: بیماران دچار اختلال تحمل گلوکز و موارد جدید تشخیص دیابت از بین مراجعین به مرکز تحقیقات غدد اصفهان بین ماه ها ی بهمن 1387 و تیر 1388 انتخاب شدند. در ابتدا اخذ شرح حال و معاینه ی فیزیکی و همچنین نمونه گیری خون جهت بررسی hba 1 c، کلسترول تام، hdl (high density lipoprotein)، ldl (low density lipoprotein)، ast (aspartate aminotransferase)، تری گلیسرید (triglyceride یا tg) و انسولین سرم انجام شد. سپس بررسی اتساع وابسته به جریان (flow mediated dilatation یا fmd) انجام گردید. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه برای دریافت 5/1 گرم سالسالات (2 × 750 میلی گرم) دو بار در روز یا دارونما برای 3 ماه تقسیم شدند. بعد از 3 ماه، نمونه گیری خون و fmd به طور مجدد انجام گردید. قبل و بعد از مداخله داده ها ثبت شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: 40 بیمار شامل 8 مرد و 32 زن وارد این مطالعه شدند. میانگین سنی آن ها 67/6 ± 15/47 سال بود. در گروه تحت درمان با سالسالات قند ناشتای خون (fasting blood sugar یا fbs) و تعداد گلبول ها ی سفید خون (white blood cell یا wbc) به طور معنی داری کاهش و crp (c-reactive protein) افزایش داشت. همچنین fmd به طور معنی داری در گروه مورد مداخله افزایش یافت (004/0 > p). سایر متغیرها تغییر چشمگیری نداشتند. نتیجه گیری: سالسالات در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 به خوبی تحمل می شود و می تواند سطح fbs بیماران و همچنین عملکرد اندوتلیال آن ها را بهبود بخشد، ولی بررسی در مورد ایمن بودن مصرف طولانی مدت دارو در جامعه نیازمند مطالعات بیشتر است.