تأثیر یک دوره ی برنامه ی بازتوانی بر عملکرد سیستولی و توده ی بطن چپ در بیماران پس از سکته ی قلبی

مقدمه: تأثیر مثبت برنامه های بازتوانی ورزشی در بیماران قلبی در تحقیقات مختلف به اثبات رسیده است، اگر چه بهبود در عملکرد سیستولی و جلوگیری از فرآیند ریمودلینگ در نتیجه ی این برنامه جای بحث و تحقیق دارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر 8 هفته برنامه ی بازتوانی بر عملکرد سیستولی و توده ی بطن چپ در بیماران مبتلا به سکته ی قلبی بود. روش ها: بدین منظور تعداد 29 نفر بیمار مبتلا به سکته ی قلبی (15 نفر گروه تجربی و 14 نفر گروه شاهد) به مدت 8 هفته هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 1 ساعت با شدت 65 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه در برنامه ی بازتوانی شرکت کردند. قبل از شروع برنامه ی بازتوانی و بعد از آن از بیماران برای ارزیابی عملکرد سیستولی و توده ی بطن چپ اکوکاردیوگرافی دو بعدی و m-mode انجام شد. سپس داده ها با استفاده از آزمون ancova و paired-t در سطح آلفای 5 درصد تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد برنامه ی بازتوانی بهبود معنی داری در شاخص های عملکرد سیستولی در بیماران ایجاد کرد. در پایان برنامه ی بازتوانی قطر پایان دیاستولی در گروه شاهد نسبت به گروه تجربی افزایش پیدا کرد. در گروه تجربی حجم پایان دیاستولی و حجم پایان سیستولی کاهش معنی داری و کسر جهشی و حجم ضربه ای به طور افزایش معنی داری پیدا کردند. توده ی بطن چپ در گروه تجربی کاهش معنی دار داشت اما این کاهش در مقایسه با گروه شاهد معنی دار نبود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، به نظر می رسد برنامه ی بازتوانی قلبی به مدت 8 هفته هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 1 ساعت باعث بهبود در عملکرد سیستولی در بیماران مبتلا به سکته قلبی می شود و از فرآیند بزرگ شدن قلب جلوگیری می کند.