مقایسه ی فراوانی نسبی کشت مثبت میکروارگانیسم در آب شهر اصفهان قبل و بعد از تصفیه، بعد از عبور از لوله ها و مایع دیالیز و قبل از ورود به فیلتر دیالیز

مقدمه: بیماران تحت همودیالیز در هر بار دیالیز در مجاورت حجم قابل توجهی از آب قرار می گیرند. در عین حال به علت این که آب دیالیز به طور مستقیم با خون بیمار در تماس می باشد. اگر رعایت گندزدایی منظم لوله ها انجام نشود، احتمال بروز عوارض ناشی از انتقال اندوتوکسین تولیدشده از باکتری ها در آب به بدن بیمار وجود خواهد داشت. بنابراین کنترل مرتب دستگاه دیالیز و تجهیزات ضد عفونی کننده ی آب دستگاه، امری لازم و ضروری می باشد. این مطالعه با هدف مقایسه ی فراوانی نسبی کشت مثبت میکروارگانیسم در آب شهر قبل و بعد از تصفیه، کشت آب بعد از عبور از لوله ها و کشت مایع دیالیز قبل از ورود به فیلتر (صافی) دیالیز در بخش همودیالیز بیمارستان الزهرا (س) اصفهان به انجام رسید. روش ها: در یک مطالعه ی مداخله ای که در سال های 1389 و 1391 در بیمارستان الزهرا (س) اصفهان انجام شد، از آب شهر قبل و بعد از تصفیه، بعد از عبور از لوله ها و از محلول دیالیز قبل از فیلتر، یک نمونه گرفته شد و جهت کشت ارسال گردید. نمونه های گرفته شده در محیط tsa (tryptic soy agar) کشت داده شد و سپس بررسی میکروبیولوژیک بر روی باکتری های جداشده انجام گردید. مداخله شامل ضد عفونی کردن لوله های انتقال آب و تعویض لوله های بخش همودیالیز بود. یافته ها: در 8 نمونه (57 درصد) از 14 نمونه ی اخذ شده در زمان قبل از مداخله، باکتری رشد نمود که در 5 مورد e.coli و در 3 مورد پسودوموناس و در یک نمونه نیز قارچ کاندیدیا بود. ولی بعد از اقدامات مداخله ای (شامل تعویض و ضد عفونی لوله های آب) از 14 نمونه ی گرفته شده فقط در یک نمونه ی آب، بعد از تصفیه و قبل ورود به لوله های آب دیالیز، باکتری آلکالیژنز رشد نمود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، احتمال رشد باکتری در سیستم تصفیه آب دیالیز بسیار زیاد است و برای مقابله با آن نیاز به ضد عفونی مرتب و کشت و نمونه گیری میکروبی منظم است. بنابراین لازم است سیستم تصفیه ی آب طبق یک برنامه ی روتین به طور مرتب ضد عفونی و نمونه برداری میکروبی شود.