ارزیابی شاخص ریسک آلودگی محصول و خاک در کشت خطی گندم تحت سیستم آبیاری قطره ای سطحی و زیرسطحی با پساب شهری در منطقه نیمه خشک

استفاده مداوم از پساب فاضلاب در آبیاری گیاهان زراعی در بلند مدت باعث انباشته شدن عناصر سنگین و آلودگی گیاهان، حیوانات و محیط زیست در ابعاد مختلف می گردد. هدف از این تحقیق، ارزیابی تأثیر استفاده از آبیاری قطره ای عمقی در کاهش پتانسیل تجمع عناصر سنگین در خاک و محصول و همچنین شاخص ریسک آلودگی تحت آبیاری با پساب می باشد. مزرعه مورد آزمایش در قالب طرح اسپلیت بلوک با دو تیمار اصلی شامل آب معمولی و پساب و سه تیمار فرعی شامل عمق قطره چکان صفر، 15 و 30 سانتی متر با چهار تکرار در شهر اصفهان قرار داشت. نمونه های خاک در ابتدا و پس از برداشت گندم کشت شده در دو سال متوالی در زمین مورد آزمایش از هر پلات برداشته شدند. غلظت عناصر سنگین cu, zn, cd, pb, cr, ni در نمونه های خاک و دانه های گندم با استفاده از دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شدند. شاخص افزایش آلودگی (pli) نشان داد که افزایش میزان عناصر سنگین در خاک های آبیاری شده تحت تیمار پساب اختلاف معنی داری با آب معمولی نشان نداد (05/0p>). غلظت عناصر cu، pb، cr و zn در دانه های گندم کمتر از میزان حداکثر مجاز استاندارد بود ولی میزان cr بیشتر از مقدار مجاز بود و میزان ni چندین برابر حد مجاز بود. نتایج حاصل از آزمایشات میزان شاخص ریسک آلودگی 17/5 و 57/1 را برای عناصر cd و cu نشان داد. همچنین مقدار این شاخص برای عناصر cd، cu و cr برای کودکان نیز بیش از یک بود. بر اساس نتایج ارائه شده می توان نتیجه گرفت که عمق قطره چکان تأثیر معنی داری در انباشته شدن عناصر سنگین در خاک و دانه گندم ندارد.