مقایسه تأثیر شش هفته تمرین مقاومتی با و بدون انسداد عروق بر سطوح پروتئین واکنشگرc و لاکتات دهیدروژناز دختران فعال

چکیده زمینه وهدف: ورزش شدید با تغییر ایمنی شناختی و همچنین تغییراتی در شاخص های التهابی و آسیب عضلانی همراه است. لذا هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر شش هفته تمرین مقاومتی با و بدون انسداد عروق بر سطوح پروتئین واکنشگر c و لاکتات دهیدروژناز دختران فعال بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع بررسی نیمه تجربی بود. بدین منظور 36 دانشجوی دختر فعال، با میانگین سنی31/1±51/20 سال و شاخص توده بدنی 79/2±32/23 کیلوگرم بر مترمربع به سه گروه تمرین مقاومتی بدون انسداد عروق( تمرین باشدت 75%یک تکرار بیشینه)، همراه با انسداد عروق( تمرین با شدت30% یک تکرار بیشینه همراه با بستن تورنیکت به دور پروگزیمال بازو) و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه تمرینی به مدت 6 هفته و هفته ای 3جلسه تمرین را اجرا کردند. طی این مدت گروه کنترل هیچگونه فعالیتی نداشتند. نمونه های خونی قبل از شروع تمرین و 24 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرین به صورت ناشتا جمع آوری شد. میزان لاکتات دهیدروژناز سرم به روش اسپکتروفتومتری و crp به روش الایزا اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون t وابسته و تحلیل واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند و برای مقایسه نتایج بین سه گروه از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته ها: پس از 6 هفته تمرین مقاومتی با و بدون انسداد عروق، شاخص آسیب عضلانی ldh در پاسخ به تمرین مقاومتی افزایش معنی داری نشان داد(05/0p<) و به طور همزمان شاخص crp بین سه گروه تفاوت معنی داری نشان نداد (05/0p>) نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش هر دو نوع تمرینات، آثار سودمندی روی متغیرهای شاخص التهابی وآسیب عضلانی داشتند. البته به نظر می رسد تغییرات مربوط به گروه با انسداد بارزتر است.