بررسی شور شدن خاک و دامنة تأثیر آن در اثر تاغکاری در دشت سگزی اصفهان

به­منظور بررسی شور شدن خاک در اثر تاغکاری در دشت سگزی اصفهان از فن رج­بندی[1] استفاده گردید. مطالعه به شیوة نمونه­برداری تصادفی طبقه­بندی­شده[2] انجام شد و براساس سال کاشت و فیزیونومی ظاهری تاغ، شش منطقه که از نظر وضعیت رشد سیاه تاغ­ها متفاوت بودند (تاغکاریهای موفق و ناموفق) تفکیک گردید. در هر منطقه تعداد 10 نمونه هم سن گونه سیاه­تاغ ammodendron c.a.mey) (haloxylon انتخاب و شاخصهای رشد گیاه شامل ارتفاع، سطح تاج­پوشش، محیط تاج­پوشش، قطر تاج­پوشش و قطر یقه اندازه­گیری شد. همچنین در هر منطقه سه و در مجموع 18 پروفیل خاک حفر و پنج خصوصیت شیمیایی خاک شامل ec، na+، cl-، k+ وsar در پنج افق30 سانتی­متری (150-0 سانتی­متری) اندازه­گیری شد؛ و داده­ها به روش رج­بندی آنالیز گردید. نتایج نشان داد که در تاغکاریهای موفق به­دلیل عدم برخورد ریشه گیاه با سخت لایه، مقدار گسترش عمقی ریشه و جذب آب و املاح، رشد اندامهای هوایی و به تبع آن برگشت لاشبرگ به سطح خاک بیشتر از عامل­های مذکور در تاغکاریهای ناموفق بوده و با افزایش رشد سیاه­تاغ، شور شدن خاک بشدت افزایش یافته است. بدین ترتیب، نقش گونه سیاه­تاغ در شور کردن خاک تحت اشکوب خود تأیید شد. از طرف دیگر، نتایج نشان داد که دامنة شور شدن خاک به افقهای اول و دوم (30 -0 و60-30  سانتی­متری از سطح) محدود شده و افقهای سوم، چهارم و پنجم خاک تحت تأثیر قرار نگرفته ­اند.