تدوین برنامه پرورش تاب آوری و بررسی تأثیر آن بر بهزیستی روانی نوجوانان با اختلالهای رفتاری برون نمود و درون نمود

هدف: در پژوهش حاضر، برنامه ای برای پرورش تاب آوری تدوین شده و سپس تأثیر آموزش آن بر بهزیستی روانی نوجوانان با اختلالهای رفتاری برون نمود و درون نمود بررسی شده است. روش: پژوهش حاضر، از نوع بنیادی-کاربردی و روش پژوهش، روش نیمه آزمایشی است. تعداد 58  نفر (با میانگین سنی 77/12 و انحراف معیار 88/0) در پژوهش شرکت داده شدند. مقیاس تاب آوری نیل و دایاس (2001(، نظام سنجش مبتنی بر تجربه آخنباخ (مینایی، 1384) و مقیاس بهزیستی عمومی اسکهیل )2001) به ترتیب برای ارزیابی تاب آوری، اختلالهای رفتاری درون نمود و برون نمود، و بهزیستی روانی استفاده شده است. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش تاب آوری، باعث افزایش بهزیستی روانی شرکت کنندگان در مرحله پس آزمون می شود (05/0p<) ولی اثر آن تا مرحله پیگیری باقی نمی ماند؛ همچنین، آموزش تاب آوری، باعث افزایش تاب آوری در این نوجوانان می شود و اثر آن در مرحله پیگیری نیز باقی می ماند (05/0p<). نتیجه گیری: بر این اساس می توان نتیجه گیری کرد که برنامه تاب آوری تدوین شده توانسته است ضمن بهبود نسبی بهزیستی روانی دانش آموزان دارای اختلالهای رفتاری، موجب ارتقای میزان تاب آوری و کاهش شدت اختلالهای رفتاری آنها شود.