اثر مکمل یاری رزوراترول و تمرین هوازی بر تغییرات بافت قلب در موش های صحرایی مبتلا به انفارکتوس قلبی حاد

چکیده مقدمه: انفارکتوس قلبی وخیم ترین پیامد بیماری کرونری است. هدف از این پژوهش بررسی اثر مکمل یاری رزوراترول و تمرین هوازی بر تغییرات بافتی قلب در موش های صحرایی مبتلا به انفارکتوس قلبی حاد ناشی از ایزوپروترنول می باشد. روش ها: 50 سر موش صحرایی نر با محدوده سنی 10-8 هفته ای و وزن 200-180 گرمی تهیه و سپس به طور کاملاً تصادفی به پنج گروه 10 تایی گروه شاهد (con)، ایزوپروترنول (iso)، ایزوپروترنول+رزوراترول (iso+res)، ایزوپروترنول+تمرین (iso+exe) و ایزوپروترنول+رزوراترول+تمرین (iso+res+exe) تقسیم شدند. تمرین هوازی هفته ای 5 جلسه دویدن روی نوارگردان با سرعت 22 متر/دقیقه به مدت 30 دقیقه و برای 8 هفته بود و گروه رزوراترول نیز به همان مدت و روزانه mg/kg 25 رزوراترول از طریق گاواژ دریافت کردند. پس از اتمام پروتکل، به غیر از گروه شاهد در بقیه گروه ها با تزریق ایزوپروترنول (دوز mg/kg/day150) در دو روز متوالی انفارکتوس قلبی القا شد. 24 ساعت پس از آخرین تزریق، حیوانات بیهوش، الکتروکاردیوگرام (ecg) ثبت و سپس بافت قلبی جدا و تشریح گردید. یافته ها: موش های صحرایی گروه شاهد دارای الگوهای ecg طبیعی و بدون انحراف بودند. تزریق ایزوپروترنول در بقیه ی گروه ها باعث اختلال در الگوی  ecgشد. در گروه iso اندازه انفارکتوس قلبی، میلوپراکسیداز (mpo) و آپوپتوزیس افزایش معنی دار و نیز میزان سوپراکسید دیسموتاز (sod) کاهش معنی داری نسبت به گروه  con پیدا کرد (p<0.001). پیش درمانی با رزوراترول و تمرین ورزشی مانع از کاهش sod و افزایش اندازه انفارکتوس قلبی، mpo و آپوپتوزیس گردید که در گروه ترکیبی معنادارتر از سایر گروه ها بود (p<0.01).  نتیجه ­گیری: ترکیب رزوراترول و تمرین ورزشی از طریق کاهش تولید سوپراکسید، پراکسیدهای چربی و فعال سازی دفاع آنتی اکسیدانی از قلب در برابر تولید استرس اکسیداتیو  پس از ایسکمی محافظت می کند.