اثر زمان و میزان کاربرد ترکیب کودی (نیتروژن، روی و بُر) و مولیبدن بر درصد ساچمه ای شدن، تشکیل میوه و ویژگی های کیفی میوة انگور رقم سیاه سمرقندی

رقم سیاه سمرقندی یکی از رقم های مهم انگور در استان فارس است. از مشکلات این رقم تولید خوشه های تنک با حبه های کوچک و هم زمان نرسیدن حبه ها است. این پژوهش با استفاده از آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال 1387 و 1388 طی دو سال متوالی انجام شد. در این پژوهش از ترکیب کودی (اوره، سولفات روی، اسید بوریک به ترتیب 4، 3، 1 گرم در لیتر) و مولیبدات سدیم 0، 5/0، 1 و 5/1 گرم در لیتر در شروع دورة رشد (قبل از گلدهی) و در زمان شکوفایی گل به صورت محلول پاشی استفاده شد. میزان عملکرد، درصد ساچمه ای شدن ویتامین ث، اسید کل، درصد مواد جامد محلول، میزان کلروفیل، طول شاخه و سطح برگ ارزیابی شد. نتایج نشان داد که عملکرد با محلول پاشی ترکیب کودی (اوره، سولفات روی، اسید بوریک به ترتیب 4، 3، 1 گرم در لیتر) و با افزایش سطوح مولیبدن که در زمان گلدهی محلول پاشی شده بودند افزایش یافت. بیشترین درصد ساچمه ای شدن (شات بری) در تیمار بدون مولیبدن و بدون تیمار کودی و کمترین میزان در تیمار مولیبدن 5/0 گرم در لیتر که با تیمار کودی محلول پاشی شده بودند اندازه گیری شد. بیشترین میزان سطح برگ و طول شاخه در تیمار شاهد مولیبدن به دست آمد که نسبت به تیمار های مولیبدن 1 گرم در لیتر افزایش معنا داری را نشان داد. غلظت های پایین مولیبدن سبب افزایش ویتامین ث شد. به طور کلی، محلول پاشی ترکیب کودی همراه با سطوح مختلف مولیبدن در زمان گلدهی اثر مثبتی بر رشد، عملکرد و کاهش عارضة حبة ساچمه ای داشت.