بررسی زمان، شدت و تغییرات آناتومیکی مرگ جوانه (bud necrosis) در مرحله رشد و نموی انگور رقم عسکری

مرگ جوانه اولیه (primary bud necrosis) یک ناهنجاری فیزیولوژیکی است که موجب کاهش عملکرد در تاکستان ها می گردد. پژوهش حاضر به منظور تعیین زمان و شدت بروز مرگ جوانه و مطالعه تغییرات آناتومیکی در جوانه های در حال تکامل انگور در تاک های میوه دار و بی میوه رقم عسکری انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار اجرا گردید. فاکتور اول شامل تیمار حذف میوه در 2 سطح (میوه دار و بی میوه) و فاکتور دوم، زمان نمونه برداری در 10 سطح ( از 40 تا 130 روز پس از شکفتن جوانه) بود. به این منظور در فصل رشد، شاخه های نمونه از بوته های میوه دار و بی میوه، جمع آوری شد. سپس با برش عرضی و به کمک میکروسکوپ دیجیتالی نسبت به تعیین درصد جوانه های دارای نشانه بافت مردگی و سالم اقدام شد. نتایج نشان داد که اثر تیمار حذف میوه، تاریخ نمونه برداری و برهمکنش آنها بر درصد مرگ جوانه در سطح احتمال 1% معنی دار بود. در هردو بوته میوه دار و بی میوه، کمترین درصد مرگ جوانه در 40 و 50 روز پس از شکفتن جوانه و بیشترین درصد مرگ جوانه اولیه در 130 روز پس از شکفتن جوانه مشاهده گردید که در بوته بی میوه نسبت به بوته میوه دار بیشتر بود. همچنین از نظر ظاهری تفاوتی بین جوانه با بافت آسیب دیده و جوانه با بافت سالم مشاهده نگردید و اولین نشانه داخلی از ناهنجاری مرگ جوانه اولیه در منطقه مورد مطالعه در انگور عسکری، از 60 روز پس از شکفتن جوانه آغاز گردید. مشاهده آناتومیکی جوانه نشان داد که نشانه بروز ناهنجاری مرگ جوانه اولیه در محدوده مرکزی جوانه ظاهر و به تدریج در کل جوانه توسعه می یابد و جوانه مرکب حاوی جوانه مرده اولیه، روی شاخه باقی مانده و ریزش نمی کند.