شرحی بر رهیافت و روش پدیدارشناسی و نتایج آن در علوم سیاسی

چکیده یکی از مباحث مهم و جدی در دهه های اخیر توجه به مباحث روش شناختی و کاربست آن در حوزه های مختلف می باشد. البته استفاده از متدها و روش های گوناگون از دیرباز موردتوجه و امعان نظر اندیشمندان مختلف بوده است، لکن در سال های اخیر توجه به این حوزه در قالب پژوهش های مختلف نمود داشته است. در این راستا یکی از رویکردهایی که اندیشمندان علوم اجتماعی و سیاسی برای بررسی مفاهیم و تحول آن مورد توجه قرار می دهند، رویکرد پدیدارشناسی می باشد. این رهیافت که از جمله رهیافت های پیچیده در عرصه علوم اجتماعی و سیاسی می باشد اشتراکات بارزی با رهیافت های تفسیری دارد که در پایان قرن نوزدهم میلادی علیه پوزیتیویسم وامپریسیسم رشد نمود. کاربرد رهیافت پدیدار شناسانه در حوزه سیاست افق های تازه ای را پیش روی اندیشمندان و نخبگان علمی می گشاید و نتایج روش شناختی و نظری مهمی را به بار می آورد. هدف از نگارش مقاله حاضر کاربرد و پرده نمایی از برخی دستاوردهای متدلوژیک و معرفت شناختی رویکرد پدیدارشناسی در سیاست می باشد و به نظر می رسد که رویکرد پدیدارشناسی دارای نتایج سیاسی خاصی بوده و می تواند پایه معرفتی مناسبی برای نظام سیاسی را فراهم سازد. تبارشناسی، دیرینه شناسی، متدیک بودن رهیافت پدیدارشناسی و انواع آن، بررسی آراء بزرگان و اندیشمندان این رویکرد، و بالاخره نتایج روش پدیدارشناسی در علوم سیاسی شاکله اصلی مقاله حاضر را شکل می بخشد.     * استادیار دانشکده خبر، دانشگاه جامع علمی ـ کاربردی، گروه علوم سیاسی، تهران، ایران ** دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی