بررسی نتایج طولانی مدت تیمکتومی و عوامل مرتبط با آن در مبتلایان به میاستنی گراویس، مراجعین به بیمارستان لقمان حکیم طی سالهای ۸۶-۱۳۷۲

سابقه و هدف: میاستنی گراویس بیماری خودایمنی می باشد که با تولید آنتی بادی ضد رسپتور استیل کولین در غشای پس سیناپسی شناخته می شود. جراحی در این بیماران به منظور خارج کردن کامل بافت تیموس و کنترل بیماری انجام می گردد، اما نتایج طولانی مدت جراحی به درستی شناخته نشده است و مورد بحث است. این مطالعه به بررسی نتایج تیمکتومی در درمان، میزان بهبودی و کنترل علایم بیماران مبتلا به میاتنی گراویس، مراجعه کننده به بیمارستان لقمان حکیم طی سالهای 1372 لغایت 1386 می پردازد. مواد و روش ها: مطالعه به روش توصیفی در کلیه مبتلایان به میاستنی گراویس جنرالیزه که مورد تیمکتومی ترانس استرنال قرارگرفته بودند، انجام شد. کلیه بیماران میاستنی گراویس که طی سالهای ذکر شده، جراحی شده بودند، فراخوان شدند و تأثیر جراحی با شاخصهای میزان داروی مصرفی، علایم، سن، جنس، پاتولوژی تیموس و .. بررسی شد و با آمار توصیفی ارایه گردید. وضعیت بیماران پس از جراحی تا حداکثر 15 سال (میانگین 9 سال) پیگیری شد. یافته ها: طی مدت مورد بررسی، 63 بیمار تحت جراحی تیمکتومی قرار گرفتند که 48 نفر (2/76%) مراجعه و پیگیری شدند. بهبود کلی در مدت پیگیری پس از جراحی تیمکتومی، در 77% بیماران مشاهده شد که 2/31% بیماران در این مدت به طور کامل بهبود یافته و 8/45% نیاز به داروی کمتری پیدا کردند، در 7/18% تغییری دیده نشد و در 2/4% موارد، بیماری سیر پیشرونده ای پیدا کرد. بیشترین بهبودی در دو سال اول پس از تیمکتومی دیده شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد تیمکتومی یک درمان مناسب در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس جنرالیزه می باشد. نتایج طولانی مدت تیمکتومی در بیماران این مطالعه، قابل قبول بوده است ولی بررسی بیشتر در جامعه آماری بزرگتر و مطالعات تجربی توصیه می شود