تاثیر غنی سازی با اسید و اندازۀ ذرات بر فراسنجه های تجزیه پذیری کنجالۀ کلزا و علوفۀ خشک یونجه در شکمبه

این آزمایش به منظور تعیین تاثیر تیمارهای شیمیایی و اندازۀ ذرات بر فراسنجه های تجزیه پذیری مادۀ خشک (dm)، پروتئین خام (cp) و الیاف نامحلول در شویندۀ خنثی (ndf) کنجالۀ کانولا و یونجۀ خشک در شکمبه انجام شد. در این آزمایش از دو رأس میش نژاد زل فیستوله گذاری شده در شکمبه با میانگین وزنی 2 ± 30 کیلوگرم استفاده شد. نمونه ها در کیسه های نایلونی در شکمبه گوسفندان تغذیه شده  با جیرۀ حاوی علوفه خشک یونجه و دانۀ جو به نسبت 75 به 25 (براساس ماده خشک)، در زمان های 0، 3، 6، 9، 12، 24، 36، 48، 72 و 96 ساعت در شکمبه قرار گرفتند. داده های حاصل از آزمایشات در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میانگین فراسنجه های تجزیه پذیری شکمبه ای dm، cp و ndf کنجالۀ کانولا و یونجۀ خشک به طور معنی داری تحت تأثیر سطح اسید مورد استفاده (صفر و 5 درصد)، اندازۀ ذرات مختلف (بلند و پودری) و نوع تیمار مورد استفاده قرار گرفتند. همچنین این فراسنجه ها برای علوفه یونجه تحت تأثیر اندازه ذرات علوفه قرار گرفت. استفاده از اسید و اندازه ذرات مختلف، بخش بالقوه قابل تجزیه و نرخ تجزیه پذیری ماده خشک کنجاله کانولا و علوفه یونجه را همراه با کاهش اندازه ذرات یونجه در شکمبه کاهش داد. همچنین استفاده از اسید، تجزیه پذیری ndf کنجاله کانولا را در شکمبه افزایش داد، لیکن با کاهش اندازه ذرۀ یونجه، تجزیه پذیری ndf کاهش یافت. نتایج تجزیه پذیری cp نشان داد که تجزیه پذیری cp کانولای فراوری شده به میزان معنی داری در شکمبه کاهش یافت، در مورد یونجه نیز با کاهش اندازه ذره یونجه، تجزیه پذیری بخش cp آن کاهش یافت.