آموزش مهندسی در ایران: محتوا و روش¬ مقایسه¬ا¬ی با برخی کشورهای صنعتی

مقایسه¬ محتوا و روشهای آموزش مهندسی در کشور ایران و برخی از کشورهای صنعتی با تطبیق موردی می¬تواند نشان دهنده تفاوتی اساسی در فلسفه¬ آموزش عالی در ایران و کشورهای پیشرفته باشد که به نگاه تاریخی ما به علم به عنوان فضیلت و نه به عنوان ابزار بر می¬گردد. با این¬حال، چنین مطالعه¬ای را می¬توان به سطوح عملی¬تر آموزش تعمیم داد و آموزش مهندسی به عنوان یک روش تجربی را با آموزش آن در قالب آموزش یافته¬های تاریخی مقایسه کرد. این مقایسه را می¬توان در طی دهه¬های اخیر دنبال کرد و از جمله به محتوای آموزش، ابزارهای آموزش، حجم آموزش، دوره¬های کارآموزی و قابلیت کارآفرینی دانش¬آموختگان پرداخت. از نگاه دیگر، می¬توان روش پذیرش دانشجو و تعداد پذیرش، طول دوره¬ تحصیل، محتوای دروس عمومی، ساختار نظام آموزشی و نقش دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری در آموزش را مقایسه کرد. هسته¬های آموزشی ـ پژوهشی از سویی ارائه دروس و اجرای پژوهش را با هم می¬آمیزند و از سوی دیگر به عنوان واحدهای مستقل مالی به فعالیت پژوهشی می¬پردازند و این می¬تواند از تفاوتهای اساسی نظام آموزشی ایران با نظامهای آموزشی ـ پژوهشی باشد. در این تحقیق، به عنوان نمونه، مقایسه¬ای در ساختار و محتوای آموزش مهندسی مکانیک در دانشگاههای ایران، آلمان، انگلستان و آمریکا انجام شده¬ است. این مطالعه متوجه روشها و محتوای آموزش است، نه نتایج آن. در بخشهای پژوهشی و فنی با نشان ¬دادن کاستیهایی در به¬ روزکردن محتوا و روش، به ارائه¬ مفاهیمی نو در فلسفه¬ آموزش مهندس و ابزارهای آن از جمله آموزش دانشجو محور، آموزش مبتنی بر مسئله و آموزش در محیط سرشار از فناوری پرداخته شده است.